چکیده   هدف از این پژوهش مقایسه تأ ث ی ر 8 هفته پیاده‌روی و دویدن بر علایم نشانگان پیش از قاعدگی (PMS) دختران غیرورزشکار دبیرستانهای شهر اهواز بود. به همین منظور پس از اجرای آزمون سرند با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای 75 نفر از دانش ‌ آموزان داوطلب دختر غیرورزشکار از دبیرستانهای شهر اهواز انتخاب گردید. آزمودنی‌ها با روش تصادفی در سه گروه 25 نفری قرار گرفتند. پس از انجام مرحله پیش‌ آ زمون و تکمیل پرسشنامه PMS و استخراج نتایج اولیه‌، گروه تمرین دویدن به مدت 8 هفته‌، هفته‌ای 3 جل سه 45 دقیقه ‌ای با شدت 65 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرین دویدن پرداختند. گروه تمرین پیاده‌روی نیز به مدت 2 ماه ، هفته‌ای 5 جلس ه 30 دقیقه‌ای در روز با شدت‌های مختلف معمولی و تند و کند فعالیت خود را انجام دادند. گروه گواه در مدت 8 هفت ه پژوهش‌، هیچ‌گونه فعالیت ورزشی نداشت‌. پس از اجرای م طا لع ه آزمایشی، آز مودنی‌های سه گروه پرسشنامه PMS را در دو مرحله ( یک ماه پس از تمرین و دو ماه پس از تمرین ) تکمیل کر دند. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 5/11 SPSS انجام گرفت‌. یافته‌ها نشان دادند که تمرین دویدن تأ ث ی ر مث ب ت و معناداری بر کاهش علایم جسمی PMS (001/0 P < ) داشت‌، همچنین تمرین پیاده‌روی نیز تأ ث ی ر معناداری بر کاهش علایم جسمی PMS (001/0 P < ) و علایم روانی (002/0 P < ) داشته است‌. نتیج ه دیگر پژوهش این بود که بین تأثیر تمرین پیاده‌روی و انجام تمرین دویدن بر علایم جسمی (001/0 P < ) تفاوت معناداری وجود داشت به‌طوری که تمرین دویدن مؤثر تر از پیاده‌روی بود. Manuscript profile