هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی بر سبک اسنادی بدبینانه دانش آموزان پسر دوره ابتدایی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر11-9 سال دوره ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی 93-92 ، که تعداد کل آنها حدود 450 نفر است. نمونه آماری این پژوهش 42 دانش‌آموز پسر 9 تا 11 سال است که به صورت در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 21 نفر) قرار داده شدند. هر دو گروه به پرسشنامه سبک اسنادی کودکان، تامپسون وهمکاران (1998) پاسخ دادند. این پرسشنامه دارای روایی همگرای مطلوب و از نظر پایایی با توجه به آلفای کرونباخِ مجموع امتیاز کل که برابر با 61/0 بوده، دارای ثبات درونی خوبی است. سپس گروه آزمایش 12 جلسه 90 دقیقه‌ای، آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی از کتاب آموزشی من و اندیشه‌هایم ، چم زاده قنواتی (1393) دریافت کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح توصیفی از جدول فراوانی و درصد فراوانی و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. کلیه تحلیل‌ها با نرم افزار آماری spss نسخه 18 انجام شده است. یافته‌های پژوهش نشان داد بین دو گروه در سبک اسنادی بدبینانه در بُعد شخصی سازی ( p < 0/05) و در بُعد تداوم ( p <0/01) تفاوت معنادار وجود دارد، امادر بُعد فراگیر بودن (p >0/01) تفاوت معناداری مشاهده نشد. به طور کلی تفاوت نمرات پیش آزمون و پس آزمون نشان داد بین دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد ( p<0/01) و آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی در کاهش سبک اسنادی بدبینانه تأثیرگذار بوده است. Manuscript profile

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش ذهن‌آگاهی بر عزت‌نفس و اهمال‌کاری تحصیلی در دانش‌آموزان دختر پایه نهم شهر اصفهان در سال تحصیلی 96-1395 است. در این پژوهش از روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل و مرحلة پیگیری دو ماهه استفاده شد. جامعة آماری شامل دانش‌آموزان دختر پایه‌ی نهم بود که نمونه مورد نظر از میان آنها با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب گردید و با انجام غربالگری و اجرای پرسشنامة اهمال‌کاری تحصیلی سولمون و راثبلوم (Solomon & Rothblum, 1984) و عزت‌نفس کوپر اسمیت (1967) 40 نفر از دانش‌آموزانی که بیشترین نمره اهمال‌کاری و کمترین نمره عزت‌نفس را اخذ نمودند، انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش 8 جلسه آموزش ذهن‌آگاهی (Burdick, 2017) دریافت نمودند و نتایج آنها از طریق تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS23 مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج، تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل در هریک از متغیرها در مرحله پس‌آزمون و پیگیری مشاهده گردید. نتایج نشان داد که آموزش ذهن‌آگاهی بر افزایش میزان عزت‌نفس و کاهش اهمال‌کاری تحصیلی در گروه آزمایش تأثیر معناداری داشته است. بر همین اساس، تمرین‌های ذهن‌آگاهی با افزایش آگاهی افراد از لحظه حال از طریق فنونی مثل توجه به تنفس و وارسی بدن، آگاهی از زمان حال و پردازش اطلاعات بر افراد اثر می‌گذارند. Manuscript profile