این پژوهش با هدف مقایسۀ ابعاد نظریۀ ذهن در کودکان اوتیسم و عادی 5 تا 10 سال شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع علّی‌ـ مقایسه‌ای بود. جامعۀ آماری پژوهش کودکان پسر مبتلا به اوتیسم (5 تا 10 سال) شهر اصفهان بود که از بین آنها با روش نمونه‌گیری در دسترس 15 کودک پسر مبتلا به اوتیسم که توانایی کلامی مناسبی داشتند، انتخاب گردیدند. 15 کودک عادی نیز از همان ناحیه که از نظر متغیرهای جمعیت‌شناختی با کودکان مبتلا به اوتیسم همگن بودند، به‌عنوان گروه گواه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون نظریۀ ذهن موریس و همکاران (1999) که روایی و اعتبار آن در حد مطلوبی گزارش شده است، استفاده گردید. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که کودکان مبتلا به اوتیسم در کل آزمون و همچنین سطوح خرده‌آزمون‌های نظریۀ ذهن نمرات پایین‌تری را نسبت به کودکان عادی کسب کردند و تفاوت معناداری بین دو گروه (001/0 P < ) وجود داشت. بنابراین می‌توان گفت که کودکان مبتلا به اوتیسم محرک‌های پیرامون را به گونه‌هایی متفاوت از کودکان عادی مورد توجه و تفسیر قرار می‌دهند Manuscript profile

 هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر آموزش بازی گروهی بر رفتار سازشی پسران و دختران کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر است. روش پژوهش نیمه‌تجربی به‌صورت پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی پایۀ اول، دوم و سوم ابتدایی شهر اصفهان و روش نمونه‌گیری، خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی بود. نمونۀ این پژوهش 40 کودک کم‌توان ذهنی بود که به‌طور تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمایش (10 دختر، 10 پسر) و گواه (10 دختر، 10 پسر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش عبارت از مقیاس رفتار سازشی واینلند (دال، 1965) بود. پس از اجرای پیش‌آزمون بر روی دو گروه گواه و آزمایش، کودکان کم‌توان ذهنی گروه آموزش 8 جلسۀ یک‌ساعته بازی‌های گروهی را در مدرسه آموزش دیدند و سپس پس‌آزمون بر روی هر دو گروه انجام گرفت. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش بازی‌های گروهی بر رفتار سازشی این کودکان، مؤثر بوده است (0001/0P < ). ضمن اینکه بین دو گروه دختر و پسر در میانگین نمرات پس‌آزمون رفتار سازشی مقیاس رفتار سازشی واینلند تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که آموزش بازی‌های گروهی قادر به افزایش رفتار سازشی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی است.  Manuscript profile

  پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی‌های واجی بر عملکرد خواندن دانش‌آموزان پسر نارساخوان صورت گرفت. روش پژوهش آزمایشی و از طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان پسر نارساخوان سوم ابتدایی شهر اصفهان بود. به‌منظور انجام این پژوهش، 30 دانش‌آموز نارساخوان به شیوه نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای، انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده عبارت از آزمون خواندن و نارساخوانی (نوری و مرادی، 1384)، و ماتریس‌های هوشی پیش‌روندۀ ریون کودکان بود. داده‌های به‌دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین عملکرد خواندن گروه آزمایش در خرده‌مقیاس‌های خواندن کلمات، زنجیرۀ کلمات، نامیدن تصاویر؛ درک کلمه، حذف آوا، خواندن ناکلمات، نشانه حروف، نشانه مقوله و سرعت خواندن بیشتر از گروه گواه بود (01/0 > P ) . اما بین میانگین دو گروه در خرده‌مقیاس‌های درک کلمات و کلمات هم‌قافیه تفاوت معناداری وجود نداشت. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که بازی‌های واجی بر بهبود عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان مؤثر است و به‌عنوان یک روش آموزشی و درمانی می‌توان از آن استفاده نمود.     Manuscript profile

هدف از پژوهش حاضر مقایسه حمایت اجتماعی و اضطراب اجتماعی در مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی، سندرم داون، اتیسم و مادران کودکان سالم در سال 1392 در اصفهان بود. روش این مطالعه از نوع علّی مقایسه‌ای بود. نمونه این پژوهش 90نفر از مادران کودکان با نیازهای خاص (30 نفر سندرم داون،30 نفر اتیسم و30 نفر فلج مغزی) و30 نفر از مادران کودکان عادی مدارس ابتدایی شهرستان اصفهان بودکه به‌طور تصادفی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس حمایت اجتماعی (نوربک، 1981) و مقیاس هراس اجتماعی (کانر و همکاران، 2000) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) نشان دادکه بین مادران کودکان با نیازهای خاص و مادران کودکان عادی در اضطراب اجتماعی و حمایت اجتماعی تفاوت معنی‌دار وجود دارد (001/0>P). علاوه بر این، مقایسه گروهها نشان داد که مادرانی که فرزندی اوتیسم دارند بیش از مادرانی که فرزند مبتلا به سندرم داون یا فلج مغزی دارند اصطراب اجتماعی را تجربه می‌کنند (001/0>P). در نهایت، مادران کودکان مبتلا به اتیسم، در مقایسه با سایر مادران مود مطالعه در این پژوهش، بیشترین سطح اضطراب اجتماعی را تجربه می‌کردند (001/0>P). Manuscript profile

  هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخله‌های زودهنگام آموزشی بر فهم عدد کودکان پیش‌دبستانی بود. طرح پژوهش از نوع نیمه‌ آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، کودکان ناتوان در ریاضی شهر اصفهان در سال تحصیلی 91ـ1390 بودند. برای اجرای این پژوهش، 30کودک پسر که از نظر فهم عدد ضعیف بودند، به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزما ی ش و گواه (15 نفری) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل آزمون فهم عدد (جردن، 2008) و مقیاس هوش کودکان پیش از دبستان وکسلر (رضویه و شهیم، 1371) بود. مداخله آزمایشی (مداخله‌های زودهنگام آموزشی مبتنی بر آموزش مستقیم) بر روی گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه‌ای و یک بار در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که مداخله‌های زودهنگام آموزشی بر فهم عدد این کودکان مؤثر بوده است (001/0> P ). Manuscript profile

در دهه‌های اخیر، شاهد توجه روز افزون محققان و صاحب نظران حوزه‌های روان‌شناسی و علوم تربیتی به دینداری و آموزه‌های برگرفته از آن هستیم. بر این اساس، هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان توجه کتاب‌های درسی دوره ابتدایی به دینورزی و مهارت‌های دینی بین فردی با استفاده از روش تحلیل محتوایی است. با استفاده از نمونه‌گیری تمام شمار،‌ کلیه کتاب‌های درسی دوره ابتدایی که شامل 35 جلد و 8 عنوان بوده و درسال 1389 تألیف شده‌ است، انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. ابزار جمع‌آوری داده‌ها عبارت بود از سیستم مقوله بندی و رمزگذاری متغیرها وخرده متغیرها که می‌توان از آن به عنوان فهرست وارسی یادکرد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی و مجذور خطی یا x2، استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که بین کتاب‌های درسی مختلف و همچنین پایه‌های مختلف تحصیلی از نظر میزان تأکید برمتغیرهای دینورزی، ‌تعاون، صله رحم، ‌سپاسگزاری و گذشت تفاوت معناداری وجود دارد؛ به طوری که بیشترین میزان تأکید درکتاب‌های درسی مربوط به متغیر دین ورزی و کمترین میزان تأکید مربوط به متغیر صله رحم بوده است. با توجه به یافته‌های فوق می‌توان نتیجه گرفت که تأکید کتاب‌های درسی دوره ابتدایی در وهله اول بر پرورش روحیه دینداری آشنایی دانش‌آموزان با اصول و فروع دین بوده و پرورش مهارت‌های بین فردی دینی از اولویت دوم و کمتری برخوردار است. Manuscript profile