مقدمه: چاقی با عوارض متابولیکی متعدد مانند افزایش شاخص‌های پروفیبروژنیک بافت کبدی مشخص می شود. اکثر داروهای ضد چاقی دارای عوارض جانبی کبدی هستند. هدف این پژوهش تعیین اثر محافظتی تمرین هوازی و ژل رویال بر شاخص‌های پروفیبروژنیک بافت کبدی و مقاومت به انسولین در موش‌های چاق بود. مواد و روش‌ها: در این تحقیق تجربی، 45 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در پنج گروه رژیم غذایی نرمال (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب-ژل رویال (HFDRJ) و رژیم غذایی پرچرب-تمرین- ژل رویال (HFDTRJ) قرار گرفتند. گروه‌های مکمل، طی دوره مداخله روزانه 100 میلی‌گرم ژل رویال (به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) رقیق شده در آب مقطر را به صورت خوراکی دریافت کردند. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن روی تردمیل با شدت 60-50 درصد اکسیژن مصرفی (VO2max)، پنج روز هفته به مدت هشت هفته اجرا شد. میزان بیان ژن‌های فاکتور رشدی تغییر شکل دهنده بتا (TGF-β) و Smad3 به روش Real Time PCR اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: افزایش معنی‌داری در میزان TGF-β، Smad3 و مقاومت به انسولین در گروه‌های HFD، HFDT، HFDRJ و HFDTRJ نسبت به گروه ND مشاهده شد (001/0=P). همچنین کاهش معنی‌داری در مقادیر TGF-β، Smad3 و مقاومت به انسولین در گروه‌های HFDT، HFDRJ و HFDTRJ نسبت به گروه HFD؛ و HFDTRJ نسبت به گروه‌های HFDRJ مشاهده شد (001/0=P). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی به همراه ژل رویال می‌تواند به کاهش مقاومت به انسولین و بهبود شاخص‌های پروفیبروژنیک بافت کبدی در چاقی ناشی از رژیم غذایی پرچرب کمک کند. Manuscript profile

مقدمه: اضافه‌وزن و چاقی با افزایش شرایط التهابی و اختلالات متابولیکی همراه است. عامل درمانی که بتواند اختلالات متابولیکی و ایمنی را سرکوب کند، ممکن است به طور موثری ناهنجاری های موازی در چاقی را بهبود بخشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر تمرین ترکیبی و مکمل کافئین بر گیرنده های شبه گذرگاهی 2 و4 و دکتین-1 در مردان چاق بود.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، 44 مرد چاق به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه 1) کنترل، 2) تمرین ترکیبی، 3) کافئین و 4) تمرین ترکیبی- کافئین تقسیم شدند. آزمودنی ها کافئین روزانه شش میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 12 هفته دریافت کردند. برنامه تمرین ترکیبی شامل تمرین مقاومتی دایره ای (3 نوبت با 14 تکرار در50% درصد یک تکرار بیشینه و30 ثانیه استراحت بین هر ایستگاه) و تمرین هوازی (با شدت70% حداکثر ضربان قلب به مدت 30 دقیقه) 3 جلسه در هفته و به مدت 12 هفته اجرا شد. داده ها به روش آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: 12هفته مداخله تمرین ترکیبی، کافئین و تمرین ترکیبی-کافئین موجب کاهش معنی دار سطوح TLR2،TLR4 و دکتین-1 سرم شد (001/0=P). کاهش سطوح TLR2،TLR4 و دکتین-1 سرم در گروه تمرین ترکیبی نسبت به کافئین معنی دار بود(001/0=P). همچنین میزان اثر تعاملی تمرین ترکیبی و کافئین بیشتر از کافئین و تمرین به تنهایی بود.نتیجه‌گیری: با توجه به یافته ها، پیشنهاد می شود از مداخله تمرین ترکیبی به همراه مصرف کافئین به منظور مزایای آن در کاهش عوارض التهابی مرتبط با چاقی استفاده شود. Manuscript profile