پژوهش حاضر با هدف مقایسه الگوی ارتباطی زوجین و حل مشکل خانواده در بین دانشجویان مرد متاهل حوزوی و دانشگاهی انجام شد. روش پژوهش علّی-مقایسه ای بود. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش کلیه دانشجویان مرد متاهل حوزوی و دانشگاهی شهر قم نمونه ای به حجم 120 نفر (60 دانشجوی مرد متاهل حوزوی و 60 دانشجوی مرد متاهل دانشگاهی) و با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های الگوی ارتباطی زوجین (کریستنسن و سالاوی، 1984) و حل مشکل خانواده (احمدی، 1382) استفاده شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای هر دو پرسشنامه بالای 7/0 به دست آمد. همین طور از روایی محتوا به منظور آزمون روایی پرسشنامه استفاده شد، که برای این منظور پرسشنامه ها به تأیید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS-V24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (آزمون های تحلیل واریانس چند متغیره و تک متغیره) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که بین الگوی ارتباطی زوجین و مولفه های آن (ارتباط سازنده، ارتباط کناره گیری زن، مقیاس زن متوقع/مرد کناره گیر و مقیاس ارتباط اجتنابی) در بین دانشجویان مرد متاهل حوزوی و دانشگاهی تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد که بین حل مشکل خانواده در بین دانشجویان مرد متاهل حوزوی و دانشگاهی تفاوت معناداری یافت نشد. در مجموع اینطور می توان نتیجه گرفت که زوجینی که در فرآیند فرافکنی خانواده قرار می گیرند و به طور معمول در زمان بزرگسالی یا حتی قبل از آن، از راهبردهای مختلفی برای فرار از بند پیوندهای عاطفی حل نشده خانواده استفاده می کنند. که این راهبردها می تواند فاصله گرفتن فیزیکی از خانواده یا ایجاد موانع روانی مانند صحبت نکردن با یکی از اعضای خانواده باشد. زنان که برای بررسی مسائل خود از وجود دیگران استفاده نمی کنند انزوا و تنهایی بیشتری را احساس می کنند. Manuscript profile