تعداد جلسات تمرین عامل مهمی در انجام تمرینات ورزشی است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات HIIT کم حجم و پرحجم بر پاسخ لاکتات و برخی شاخص های عملکردی قایقرانان کانو کانادایی بود. تعداد 16 قایقران زن دعوت شده به اردوی تیم ملی کانو کانادایی، به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی تناوبی کم تواتر و تمرین تناوبی پرتواتر تقسیم شدند. از ارگومتر قایقرانی و دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی استفاده شد و همزمان، متغیرهای فیزیولوژیک عملکرد هوازی شامل حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، حداقل سرعت رسیدن به حداکثر اکسیژن مصرفی (vVo2max) و زمان رسیدن به واماندگی (Tmax) اندازه گیری شدند. تمرین تناوبی شدید در هر دو گروه مشابه و به شکل 6 دور پارو زدن یک دقیقه ای با 100 درصد vVo2max و با افزایش دو دور در هر هفته اجرا شد. با این تفاوت که گروه کم تواتر 3 جلسه در هفته و گروه پرتواتر 6 جلسه در هفته تمرین می کردند. تمرینات به مدت هشت هفته انجام شد. داده ها با آزمون تی همبسته و تی مستقل تحلیل شدند. معنی داری بین متغیرها در سطح 05/0p £ مورد توجه قرار گرفت. نتایج نشان داد در مقادیر لاکتات، VO2max، vVo2max و Tmax بین پیش آزمون و پس آزمون هر دو گروه تمرین تناوبی با حجم بالا و تمرین تناوبی با حجم کم تفاوت معناداری وجود دارد. با این حال در مقادیر پس آزمون بین دو گروه تفاوت معناداری در هیچ کدام از متغیرها مشاهده نشد (05/0p ≤ ). با توجه به عدم تفاوت معنادار بین دو گروه بنظر می رسد تلفیق این دو روش در زمان های مختلف از یک فصل مسابقات قایقرانی کانو کانادایی بتواند در امادگی ورزشکاران کمک کننده باشد. Manuscript profile