تتحقیق حاضر جهت بررسی اثر تغذیه درون تخم مرغی کربوهیدرات‌ها و آنتی اکسیدان‌ها در تخم مرغ های جوجه کشی انبارشده انجام شد. برای انجام آزمایش 1200 عدد تخم مرغ قابل جوجه کشی از مرغ مادر گوشتی سویه کاب 500 پس از انبار شدن در دو بازه زمانی 3 و 14 روز جهت تزریق آمنیونی در روز 5/17 جنینی، در قالب طرح کاملا تصادفی به 10 تیمار و 5 تکرار (هر تکرار 24 عدد تخم مرغ) توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) کنترل منفی (بدون تزریق)، 2) کنترل مثبت (تزریق 5/0 میلیلیتر محلول نرمال سالین)، 3) تزریق 5/0 میلی لیتر محلول قندی، 4) تزریق 5/0 میلی لیتر محلول آنتی اکسیدان و 5) تزریق 5/0 میلی لیتر مخلوط محلول قندی و آنتی اکسیدان بودند. درصد تلفات در تیمارهای مخلوط کربوهیدرات ها و آنتی اکسیدان ها در هر دو بازه زمانی کمتر از شاهد شد (05/0 > p). عمق کریپت و نسبت طول به عرض پرز روده و همچنین گلیکوژن ماهیچه ران جوجه هایی که از تخم مرغ های تحت تزریق کربوهیدرات ها و مخلوط کربوهیدات ها و آنتی اکسیدان ها در طی دو بازه زمانی 3 و 14 روز انبارداری که بدنیا آمده بودند، بهبود معنی داری نسبت به شاهد داشتند (05/0 > p). غلظت گلوکز خون جوجه هایی که از تخم مرغ های تحت تزریق کربوهیدرات ها، آنتی اکسیدان ها و مخلوط آن ها و 3 روز انبارداری بدنیا آمده بودند، افزایش معنی داری نسبت به شاهد داشت (05/0 > p). ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در جوجه هایی که از تخم مرغ های تحت تزریق آنتی اکسیدان ها و 3 روز انبارداری بدنیا آمده بودند، افزایش معنی داری نسبت به شاهد داشت (05/0 > p). نتایج نشان می دهد که تزریق کربوهیدرات ها، آنتی اکسیدان ها و مخلوط کربوهیدرات ها و انتی اکسیدان ها در دوران قبل از هچ در تخم مرغ های بارور ذخیره شده، موثر می باشد. Manuscript profile