این پژوهش به منظور بررسی تأثیر مخلوط پربیوتیک مانان الیگوساکارید (MOS) و بتا1و3 گلوکان بر شاخص‌های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella) پرورشی به مدت 56 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر(شاهد)، 5/0، 5/1 و 5/2 و 5/3 گرم مخلوط پربیوتیک MOS و و بتا1و3 گلوکان به ازای هر کیلوگرم جیره، در قالب 5 تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش درون 15 مخزن با حجم آبگیری 1400 لیتر انجام شد. تعداد 50 عدد بچه ماهی کپور علفخوار با میانگین وزن ابتدایی 42/0 ± 54/12 گرم درون مخازن ذخیره سازی شدند و تا حد سیری مورد تغذیه قرار گرفتند. بر اساس نتایج این تحقیق، سطوح مختلف مخلوط MOS و بتا1و3 گلوکان مصرفی در جیره تأثیر معنیداری بر هیچ‌یک از فاکتورهای رشد، تغذیه، بازماندگی و یا ترکیب لاشه نشان ندادند (05/0  Manuscript profile

سه مخلوط باکتریایی زیست یار شامل باسیلوسو مخمر، باسیلوس سابتلیس (Bacillus subtilis)، باسیلو سلیشنی فورمیس (Bacillus lichenifirmis)و مخمرساکارومایسیس سرویزیا ((Saccharomyces cerevisiae جدا شده از روده فیل ماهی (Huso huso)، در سه سطح با غلظت های۱۰٦×۵/۱ و ۱۰٦×۳ و۱۰٦×۵/۴CFU/gr (سلول درهر میلی لیتر) با غذا مکمل سازی شدند و توسط لارو ماهی کپور معمولی Cyprinus carpio)) تغذیه گردیدند. آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی و در ۳ تکرار صورت پذیرفت. نرخ تغذیه بر اساس ۶-۵ درصد وزن بدن و ۳ بار در روز انجام شد. در پایان دوره (۳۵ روز)، از گروهی از ماهیان عصاره بدن گرفته شد و گروه دیگر توسط شوک های حرارتی (°C۴۰ )، قلیائیت (۱۲pH=)، آمونیاک (mg/l۵( و اسیدیته (۲pH=) آزمایش گردیدند. در آزمایش مقابله با شوک حرارتی، بالاترین زمان زنده مانی در تیمار CFU/gr۱۰٦×۵/۱ بدست آمد. نتایج آزمایش های مقابله با استرس اسیدیته و آمونیاک نشان داد که تمامی تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری با تیمار شاهد داشتند (۰۵/۰P<). در استرس قلیائیت بین تیمارهای آزمایشی با گروه شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (۰۵/۰P>). نتایج حاصل از فاکتورهای بیوشیمیایینشان داد که هیچ اختلاف معنی داری بین تیمارها در میزان K+, Ca+, Na+مشاهده نشد (۰۵/۰P>). اما بین تیمار شاهد با تیمار۱۰٦×۵/۴ در میزان قند خون اختلاف معنی داری وجود داشت(۰۵/۰P<). و همچنین در مورد میزان کورتیزول،بین شاهد با تیمار ۱۰٦×۳ اختلاف معنی داری وجود داشت (۰۵/۰P<). نتایج نشان داد که زمان بقاء در برخی از آزمایش های مقابله با استرس و عصاره بدن وابسته به باکتری های زیست یار بود. Manuscript profile

این تحقیق به مدت 8 هفته و به منظور بررسی تأثیر جایگزینی روغن های گیاهی آفتابگردان و کلزا به جای روغن ماهی جیره غذایی بر روی شاخص های رشد، تغذیه و بقای بچه ماهیان سفید دریای خزر (Rutilus frissi kutum) با میانگین وزن اولیه 39/0 ± 65/3 گرم انجام شد. بدین منظور 3 تیمار شامل تیمار شاهد (حاوی 5/8 درصد روغن ماهی در جیره)، تیمار یک (حاوی 5/8 درصد روغن آفتابگردان در جیره) و تیمار دو (حاوی 5/8 درصد روغن کلزا در جیره)، با در نظر گرفتن 3 تکرار برای هر تیمار مهیا شد. در پایان دوره آزمایش، از روی داده های زیست سنجی، شاخص های رشد، تغذیه و بقای بچه ماهیان تغذیه شده با تیمارهای مختلف محاسبه و با یکدیگر مقایسه شد. منطبق با نتایج، استفاده از منابع مختلف چربی در این تحقیق هیچگونه تأثیر معنی داری بر شاخص های مورد محاسبه نشان نداد (P>0.05)، لذا می توان نتیجه گرفت که با توجه به ارزان تر بودن و سهولت دسترسی به روغن های آفتابگردان و کلزا، می توان این منابع را بدون هیچگونه تأثیر منفی، جایگزین روغن ماهی جیره غذایی بچه ماهی سفید دریای خزر نمود. Manuscript profile

در مطالعه حاضر اثرات سطوح مختلف پودر شاتوت بر برخی از فاکتورهای ایمنی و پارامترهای خونی در ماهی قزل آلای رنگین کمان مورد بررسی قرار گرفت. بچه ماهیان با میانگین وزن 01/0±75 گرم به تعداد 320 قطعه در 12 حوضچه به صورت تصادفی توزیع و به مدت 8 هفته با سطوح مختلف، صفر(گروه شاهد)، 20، 40 و 60 ppm شاتوت در جیره پایه، غذادهی شدند. نتایج نشان داد که تیمارهای تغذیه شده با بیشترین میزان شاتوت دارای بیشترین میزان فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز، پروتئین کل بود و اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود داشت (05/0>P). شمارش گلبول های قرمز وسفید خون اختلاف معنی داری بین تیمارهای تغذیه شده با شاتوت وگروه شاهد داشت (05/0>P). نتایج حاصل از بررسی پارامترهای بیوشیمیایی خون نشان داد که بیشترین میزان گلوکز و کلسترول در گروه شاهد و کمترین مقدار در تیمارهای تغذیه شده با سطح بالای پودر شاتوت وجود دارد و بین تیمار اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0>P). همچنین نتایج حاصل از بررسی پروتئین کل نشان داد که بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از شاتوت موجب بهبود میزان فاکتورهای خونی در ماهی قزل آلای رنگین کمان نسبت به تیمار شاهد شده است. Manuscript profile

این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پروبیوتیک باکتوسل، پربیوتیک A-MAXو سین بیوتیک حاصل از اختلاط این دو ترکیب، بر شاخص های رشد، تغذیه و بازماندگی لارو قزل آلای رنگین کمان به مدت 84 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر(شاهد)، 1/0 و 2/0 گرم پروبیوتیک باکتوسل، 5/1 و 5/2گرم پربیوتیک A-MAX و دو دوز سین بیوتیک شامل (1/0 گرم باکتوسل + 5/1 گرم A-max) و (2/0 گرم باکتوسل + 5/2 گرم A-max) در هر کیلوگرم غذا جیره غذایی، در قالب هفت تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش در 21تراف به ابعاد(2× 4/0 × 5/0 متر). بدین منظور تعداد 2100 عدد بچه ماهی با وزن1/0± 100میلی گرمی استحصال شده از تخم چشم زده مربوط به شرکت Aqua land در مزرعه قزل پارک شهرستان تنکابن انتخاب و به تعداد 100 عدد در هر حوضچه رهاسازی شدند. هر 10 روز یکبار زیست سنجی صورت گرفت. در پایان دوره آزمایش، شاخص های رشد، تغذیه و بقای لاروها با استفاده از داده های حاصل زیست سنجی محاسبه گردید. نتایج حاصل توسط نرم افزار SPSS بروش آنالیز واریانس یکطرفه و توسط تست جداساز دانکن مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. با توجه به نتایج به دست آمده بیشترین میزان وزن نهایی، افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن،نرخ رشد ویژه،نسبت کارایی پروتئین و توده زنده در تیمارهای حاوی 1/0 گرم در کیلوگرم باکتوسل و سین بیوتیک حاصل از اختلاط 1/0 باکتوسل +5/1 Amax در جیره غذایی مشاهده شد. که تفاوت معنا داری را با سایر گروه ها داشتند) 05/0 (p<بیشترین نرخ بازماندگی نیز در بین تیمارهای 1/0و2/0باکتوسل و سین بیوتیک حاوی 1/0 باکتوسل +5/1 Amax مشاهده شد که با سایر تیمارها دارای اختلاف معناداری می باشند( 05/0.(p< Manuscript profile