مطالعه ای به منظور بررسی اثر فسفولیپید بر برخی فراسنجه های خونی و سرمی در جیره ی حاوی پودر چربی در قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) انجام شد. بدین منظور جیره ای با 20% چربی که نیمی از چربی آن از پودر چربی تأمین گردید ساخته شد. فسفولیپید در دو سطح 5/0 و 5/1 درصد به جیره اضافه شد، در تیمار شاهد سطح فسفولیپید صفر بود و در آن به جای پودر چربی از روغن ماهی استفاده شد. 150 قطعه ماهی قزل آلا با وزن اولیه 88/1±45/27 در 9 تانک پلی اتیلن قرار گرفت و روزانه 2 بار در حد سیری به مدت 8 هفته با جیره های آزمایشی غذادهی شد. جیره های آزمایشی شامل 1- فسفولیپید 5/0%، 2- فسفولیپید5/1% 3- شاهد بود. نتایج مطالعه فراسنجه های خونی شامل هموگلوبین، گلبول قرمز، گلبول سفید، حجم متوسط گلبولی (MCV) و غلظت متوسط هموگلوبین در گلبول قرمز (MCH) بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0 P<). بیشترین مقادیر هموگلوبین، گلبول سفید و MCH در گروه شاهد مشاهده شد درحالیکه بیشترین مقادیر گلبول قرمز و MCV به ترتیب در فسفولیپید 5/0 و فسفولیپید 5/1 بود. نتایج فراسنجه های سرمی از جمله گلوکز، پروتئین تام و آلبومین نشان دهنده ی اختلاف معنی دار بین تیمارها بود (05/0 P<). افزودن فسفولیپید سبب افزایش معنی داری در مقدار گلوکز شد و در فسفولیپید 5/1 بیشترین مقدار گلوکز مشاهده شد اما بیشترین مقادیر پروتئین تام و آلبومین مربوط به گروه شاهد بود. به طور کلی، با توجه به برخی فراسنجه های خونی افزودن فسفولیپید در سطح 5/1%، توانست اثر منفی پودر چربی را در جیره ی قزل آلای رنگین کمان کاهش دهد. Manuscript profile

این مطالعه به منظور مقایسه تغذیه ای جیره بیومار، میگو، کرم خونی بر پارامترهای رشد، بازماندگی و فراسنجه های خونی در بچه ماهی آکواریومی جوئل (Hemichromis bimaculatus) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار کرم خونی، تبمار میگو خشک شده و تیمار شاهد با غذای بیومار بود. غذادهی روزانه 4 وعده تا حد سیری ماهی طی 8 هفته دوره ی پرورش صورت گرفت. در انتهای آزمایش فراسنجه های رشد، خونی و سرمی تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد تیمارهای مختلف از نظر درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه اختلاف معنی‌داری داشتند(05/0P<) درحالیکه ضریب تبدیل غذایی، فاکتور وضعیت و درصد بازماندگی اختلاف معنی‌داری را بین تیمارها نشان ندادند(05/0P>). مطالعه فاکتورهای خونی و بیو شیمیایی نشان داد که تفاوت معنی‌داری در میزان هماتوکریت، هموگلوبین، MCV، MCH، MCHC و تری گلیسیرید بین تیمارها و شاهد وجود داشت (05/0P<) ولی تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پروتئین تام اختلاف معنی داری را نشان ندادند (05/0P>). بیشترین مقادیر هموگلوبین، هماتوکریت در تیمار شاهد و تری گلیسیرید در تیمار 2 مشاهده گردید و کمترین مقادیر هماتوکریت و تری گلیسیرید در تیمار 1 و هموگلوبین در تیمار 2 بود. Manuscript profile