جنگ سایبری یابه اصطلاح دیگر نبرد مجازی به نوعی ازجنگ اطلاق می شود که درآن مستقیما ملت ها باهم درجنگ نیستند بلکه رایانه وشبکه های اینترنت یک کشور درمقابل یک یاچند کشور قرار می گیرند ودرواقع این نبرد درفضای مجازی صورت می گیرد.فضایی که شایدامروزه به جرات بتوان گفت درآن اتفاقات و حوادث زودتر ازواقعیت پیش می رود.این نوع جنگ خود شیوه نوینی درمبارزات به شمار می رود و خود مظهر نوعی دگرگونی وانقلاب درشیوه جنگ بین دولتهاست که شامل جنگ روانی ، جنگ هکرها ،جنگ اقتصادی ، جنگ و... می شود. مبارزه باحملات وجنگ سایبری درواقع نشان دهنده اقتدارکشورهاست که به چه میزانی دراین عرصه قدرت دارند واین خودنوعی مسولیت بین المللی را به وجود می آورد. نباید از یاد برد که امکان جمع آوری اطلاعات و ترتیب دادن حملات اینترنتی در فضای سایبر، توانایی وارد آوردن خسارتهای بزرگ را برای کشورهای کوچک، گروه‌های تروریستی و حتی افراد معمولی فراهم میآورد.درواقع استفاده ازحملات سایبری بیشترتوسط جوامع توسعه یافته علیه جوامع جهان سومی یا کمتر توسعه یافته صورت می گیرد که این مساله خود به شکلی تبعیض و تهدید جوامع جهان اولی و توسعه یافته را علیه جوامع ضعیف وجهان سوم رانشان می دهد.درعصر حاضرشاید دولتهادیگر کمترازابزار نظامی برای نشان دادن قدرت خود استفاده کنند.چون راههای دیگری نیز برای اعمال قدرت وجوددادرد ازجمله حملات سایبری که به طور تفصیلی به آن اشاره کردیم که درحقیقت امر حملات سایبری خود به گونه ای فشار بین المللی محسوب می شود ..اما ذکراین مطلب نیز ضروری به نظر می رسد که با تمام این تفاسیر دولتها در حملات سایبری تا جایی که ممکن است سعی می کنند انتساب خود را به این موارد نفی کنند تا منافعشان به خطر نیفتد . مسئولیت بین‌المللی دولت در قبال حمله سایبری در درجه اول منوط به توصیف آن به عنوان عمل متخلفانه بین‌المللی و در درجه بعد انتساب آن به یک دولت مشخص است. در تبیین وضعیت دولت‌های زیان دیده از حملات سایبری نیز باید گفت که چنانچه این حملات در تناقض با تعهدات جمعی دولت‌ها یا به عبارت در دیگر در تعارض با منافع جامعه جهانی باشد، سایر دولت‌ها غیر از دولت قربانی نیز محق به طرح دعوای مسئولیت دولت پشتیبان حمله می-شوند. Manuscript profile

دیوان بین المللی دادگستری تنها نهاد قضایی سازمان ملل متحد است که وظیفه حل اختلافات بین المللی میان تابعان حقوق بین المللی دولتها را دارد. دیوان در قضایای ارجاعی به آن تنها زمانی می‌تواند حکم صادر نماید که قضیه مشخصی به هنگام رسیدگی قضایی در ارتباط با اختلاف واقعی مشتمل بر تعارض حقوقی منافع بین اصحاب دعوی وجود داشته باشد. حکم دیوان می‌بایست دارای آثار عملی باشد به نحوی که بر حقوق و تکالیف قانونی موجود اثرگذاری عینی داشته باشد. دیوان بین المللی دادگستری در عمل نسبت به مجع و سایر ارکان ملل متحد به نوعی نظارت عملی وکارکردی دارد که به نوعی تبیین وظایف منشور را بر عهده دارد. در مورد سایر ارکان ملل متحد دیوان به تبیین ماهیت حقوقی قطعنامه ها و اعلامیه های ارکان ملل متحد اقدام نموده است اما در مورد شورای امنیت به دلیل وظیفه خطیر این رکن در حفظ صلح و امنیت بین المللی که در واقع وظیفه اصلی سازمان می باشد چندان به اعمال نظارت اقدام ننموده است و به نوعی استقلال عملی شورا را در هدف خود حفظ کرده است.با توجه به جنبش حقوق بشری در جهان به حمایت حقوق بشر اشخاص مرتبط بوده و فقط تا جایی که عملکرد دولت آن حقوق را متأثر سازد دولت را نیز شامل میگردد، واقع امر این است که بخش اعظم حقوق بین الملل ساخته دولتها است. به همین دلیل اسناد بین المللی در مرحله اول بر تعهدات دولتها متمرکز هستند. ولی د.ی.د در خلال سالهای فعالیت تصمیمات مهمی در خصوص حقوق بشر اتخاذ نموده است. خصوصا در سالهای اخیر در پرونده هایی که در مورد استفاده از زور، ژنوسید و... بوده دیوان در حمایت از حقوق بشر نقش مهمی ایفا نموده است. و دلیل آن، این است که دیوان رکن اصلی قضایی سازمان ملل است و ذاتا نمی تواند از تصمیم گیری در امور مربوط به حقوق بشر که سازمان ملل حامی آن است خودداری کند. Manuscript profile