زندگی بشر، ریشه در جهان مادی دارد. انسان‌ها قادرند در طبیعت، تغییر ایجاد نمایند. مدیریت، نگهداری و حفاظت از جامعه انسانی و همچنین محیط‌زیست، امری است ضروری. چراکه انسان و دیگر موجودات زنده، برای حیاتشان به زمینی پاکیزه نیازمندند. پاره‌ای از پیشرفت‌های صنعتی، توسعه طلبی و همچنین مخاصمات مسلحانه با استفاده از سلاح‌های نامتعارف در سال‌های اخیر، جامعه انسانی و حیات موجودات زنده را در معرض خطر و آسیب قرار داده است. وقوع جنگ‌ها در جامعه بشری، گریزناپذیرند و توسعه سلاح‌های نامتعارف و استفاده از آن، ازجمله سلاح اورانیوم ضعیف شده ( DU)، آسیب جبران‌ناپذیری بر انسان‌ها و محیط‌زیست وارد کرده است. در بسیاری از تحقیقات انجام‌شده، آسیب وارده به انسان و محیط‌زیست ناشی از کاربرد این سلاح، ازجمله ناهنجاری‌های کرموزمی و مادر زادی، سرطان، کاهش محصولات زراعی به اثبات رسیده است. لذا ضروری است ضمن بررسی دقیق آثار مخرب استفاده از سلاح DU با توسعه دانش حقوقی، نسبت به ایجاد قواعد حقوقی بازدارنده، جهت جلوگیری از کاربرد این‌گونه سلاح‌ها، اقدام جدیدی صورت پذیرد. این تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی مبتنی بر متدلوژی حقوق بین‌الملل انجام‌گرفته است. این مقاله درصدد است تا به این پرسش پاسخ دهد که آیا قواعد حقوقی بین‌المللی موجود، جهت جلوگیری از استفاده از سلاح‌های مخرب DU در مخاصمات منطقه‌ای و بین‌المللی مکفی می‌باشند. طی بررسی انجام‌شده به نظر می‌رسد قواعد حقوقی موجود، بازدارندگی لازم جهت ممانعت از استفاده سلاح اورانیوم ضعیف شده را نداشته و نیاز به تأسیس و تدوین قواعد حقوقی جدید در نظام حقوق بین‌الملل و حقوق بین‌الملل محیط‌زیست، می‌باشد. آنچه مسلم است حقوق بین‌الملل و حقوق بین‌الملل محیط‌زیست، در طول زمان درحال‌توسعه و پیشرفت بوده و جامعه جهانی خود به این باور رسیده است که با استفاده از ابزار حقوقی می‌تواند از زیست‌کره و نسل های آینده بشرحفاظت نماید. Manuscript profile