یکی از مشکلات درمانی بیماران تروماتیک، مشکلات مربوط به نخاع است که منجر به ناتوانی‌های طولانی ‌مدت می گردد. در حال حاضر، درمانی مؤثر برای این بیماری وجود ندارد و نیاز به درمان‌های جدید و مؤثر برای ترمیم مجروحیت نخاعی احساس می‌شود. در سال‌های اخیر، محصولات طبیعی، ازجمله بوسولیک اسید، به‌عنوان مواد درمانی در بیماری‌های مختلف مورد بررسی قرارگرفته‌اند. در این مطالعه 12 موش نر ویستار با وزن میانگین 250 گرم در دو گروه با جمعیت 6 موش تقسیم شدند. گروه کنترل (spinal cord injury; SCI) که هیچ درمانی تا روز 56 بعد از ایجاد عارضه نخاعی دریافت نکرد و گروه بوسولیک اسید (BoA) که به‌صورت روزانه مقدار mg/Kg 10 بوسولیک اسید به‌صورت خوراکی تا روز 56 دریافت کرد. آزمون‌های حرکتی باسو-بتی-برسناهان (Basso, Beattie and Bresnahan; BBB) برای ارزیابی بازیابی حرکتی موش‌ها و تجزیه‌وتحلیل بافت نخاعی به‌منظور ارزیابی اثرات ترمیمی بوسولیک اسید انجام شد. درمان با بوسولیک اسید بهبود قابل‌توجهی در بازیابی حرکتی موش‌ها پس از صدمه نخاعی داشت. این پیشرفت با نمره‌ی بالاتر آزمون‌های حرکتی باسو-بتی-برسناهان نشان داده شد (001/0>p). همچنین، نتایج حاصل از بررسی مقاطع بافتی نشان‌دهنده بهبود روند ترمیم، کاهش حجم عارضه و افزایش میلینه شدن رشته های عصبی در محل آسیب نخاعی در گروه دریافت‌کننده بوسیلیک اسید به‌صورت معنی‌دار نسبت به گروه کنترل شد (001/0>p). نتایج این مطالعه نشان داد که بوسولیک اسید اثرات ترمیمی در عارضه تجربی نخاع در مدل موش نژاد ویستار دارد و ممکن است به‌عنوان یک عامل درمانی برای درمان صدمات نخاعی مورد استفاده قرار گیرد. Manuscript profile

تلاش برای توسعه ترکیبات ضد سرطان به طور پیوسته ای ادامه دارد. نتایج برخی از پژوهش ها تاکید می کنند ترکیبات گیاه بومادران روی چندین رده سلول های سرطانی اثرات مهاری دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر سمیت عصاره هیدروالکلی گیاه بومادران بر سلول های سرطانی پستان انسان رده MCF-7 در هیدروژل فیبرین است. در این پژوهش تجربی، برای تهیه داربست هیدروژل فیبرینی، محیط M199 حاوی ۱۰درصد سرم FBS و ۱درصد پنی‌سیلین‌/استرپتومایسین و پودر فیبرینوژن با غلظت ۳ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر و ترومبین با غلظت ۱۲۰ واحد بر میلی لیتر مورد استفاده قرار گرفت. سلول های MCF-7 کشت شده در ژل فیبرین به مدت 24 ساعت با غلظت‌های 1000، 500، 250، 100، 50 و 25 میلی گرم بر میلی لیتر عصاره هیدروالکلی گیاه بومادران تیمار شدند. در روزهای تعیین شده پس از تیمار، مورفولوژی، بقاء و تکثیر سلولی با رنگ آمیزی دپی و آزمون MTT ارزیابی شد. همچنین بررسی ساختار داربست و وضعیت استقرار سلول در ژل با عکسبرداری با میکروسکوپ الکترونی نگاره انجام گرفت. نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیرات سایتوتوکسیک عصاره بومادران به صورت وابسته به دوز و زمان بود. غلظت500 میلی گرم بر میلی لیتر عصاره بومادران به عنوان غلظت IC50 بعد از 24 ساعت تعیین گردید. همچنین مقایسه میانگین بقای سلولی در گروه کنترل و گروه تیمار شده با غلظت IC50 عصاره بومادران در روزهای 1، 3 و 5 تفاوت های معنی داری (05/0 p <) را نشان داد. عصاره هیدروالکلی بومادران می تواند به صورت وابسته به دوز و زمان، سبب مهار رشد سلول های MCF-7 و القاء مرگ سلولی شود. Manuscript profile