سلول های بنیادی اسپرماتوگونی (Spermatogonial Stem Cells) یا SSC ها جمعیتی از سلول های بنیادی هستند که با ایجاد اسپرم در تمام طول زندگی مردان قادر به حفظ تولید مثل می باشند. در پستانداران غیر پریمات، این سلول های بنیادی به ترتیب A-single(As)، A-paired(Apr) و A-aligloed(Aal) نامیده می شوند که پیش ساز های سلول های اسپرماتوگونیهستند. در انسان به علت محدودیت مطالعات روی سلول های (SSC)یافته های اندکی در دسترس است. دو نوع متفاوت اسپرماتوگونی A در انسان وجود دارد Adark و Apale. Adark به عنوان اسپرماتوگونی ذخیره و Apale به عنوان اسپرماتوگونی تجدید شونده یا خود نوزا(renewing stem cell) است. تنظیم (SSC) ها، شامل بقا و انجام تقسیمات متعدد، به ریزمحیط این سلول ها در لوله های سمی نفروس بیضه بستگی دارد. سیگنال هایی که از سلول های سوماتیکی موجود در ریزمحیط بر می خیزد سرنوشت (SSC) ها را به سمت خود نوزایی یا تمایز به اسپرماتوزوآ تعیین می کند. هر چند نشانگر ها یا مارکر های بیان شونده متعددی می تواند در جداسازی و غنی سازی (SSC) ها کمک کننده باشند اما هنوز مارکر اختصاصی و ویژه این سلول ها شناخته نشده است.کشت سلول های بیضه ای همراه با سلول های تغذیه کننده (feeder cell) امکان پرورش و گسترش این سلول ها (SSC) را برای مدت طولانی مهیا کرده است و هورمون ها و فاکتورهای رشد مختلف و نقش آنها در فرایند تکثیر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. Manuscript profile

رشد و تکثیر سلول‌های فیبروبلاست پوست جهت درمان زخم در بیماران دیابتی به دلیل وجود استرس اکسیداتیو، با تاخیر اتفاق می افتد. در این مطالعه تغییرات مولکولی موثر در رشد و بقای سلول‌های فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با گلوکز بالا و همچنین تاثیر آنتی اکسیدانی ان استیل سیستئین (NAC) بر بیان ژن‌های دخیل در استرس اکسیداتیو از جمله SOD و HO1 بررسی می گردد. سلول‌های فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با غلظت های مختلف گلوکز شامل 25، 50 و 75 میلی مولار به مدت 72 ساعت کشت داده می شوند. میزان سمیت سلولی توسط تست MTT ارزیابی می گردد. بیان ژن‌های آنتی اکسیدانی SOD و HO1 توسط روش ریل تایم PCR بررسی می‌شود. اثر آنتی اکسیدانی 1mM NAC بر سلول‌های فیبروبلاستی پوستی مطالعه می گردد. سلول‌های فیبروبلاستی کشت شده در محیط با غلظت‌های مختلف گلوکز به مدت 72 ساعت با روش MTT، کاهش بقا و تکثیر سلول‌ها در غلظت‌های بالای گلوکز به ویژه در غلظت‌های 50 و 75 میلی مولار نسبت به گروه کنترل داد. این تاثیر در گروه‌های تیمار شده با NAC تغییر معنی داری نسبت به کنترل نداشت. سطح بیان ژن‌های SOD وHO1 در محیط های با گلوکز بالا افزایش معنی داری داشته و این تغییر در گروه‌های NAC تغییرات معنی داری را نشان ندادند. گلوکز بالا تکثیر و بقای سلول‌های فیبروبلاستی را دچار اختلال کرده و به دلیل ایجاد استرس اکسیداتیو بیان ژن‌های دخیل در استرس اکسیداتیو مانند SOD وHO1 افزایش می یابد. اثر آنتی اکسیدانی NAC باعث کاهش آسیب ناشی از محیط با گلوکز بالا بر سلول‌های فیبروبلاست پوستی می گردد. Manuscript profile