این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف ترکیب فایتوژنیک Biomin P.E.P 1000، بر شاخص های رشد، تغذیه و بازماندگی بچه ماهیان آمور (Ctenopharyngodon idella) به مدت 56 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر(شاهد)، 1، 2و 3 گرم ترکیب فایتوژنیک (Biomin P.E.P 1000) به ازای هر کیلوگرم جیره، در قالب چهار تیمار با سه تکرار طراحی شد. تعداد 25 عدد بچه ماهی آمور با میانگین وزن ابتدایی 02/0± 51/0 گرم درون 12حوضچه بلوکی 100 لیتری که با 80 لیتر آب پر شده بودند قرار داده شدند و تا حد سیری مورد تغذیه قرار گرفتند. فاکتورهایی همچون وزن نهایی، افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و نسبت کارایی پروتئین، اندازه گیری شدند. نتایج با استفاده از آزمون تجزیه واریانس یک طرفه one-way analysis of variance AONVA)) و مقایسه میانگین بین تیمارها بر اساس تست جداساز دانکن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج این تحقیق مشخص شد که افزودن ترکیب فایتوژنیک (Biomin P.E.P 1000) در سطوح 1 ،2 و 3 گرم در کیلوگرم جیره، سبب ایجاد تفاوتهای معنی دار در هیچیک از فاکتورهای رشدی و تغذیه ای و بقاء نمی گردد (05/0 Manuscript profile

اثر پروبیوتیک باکتوسل شامل باکتری اسید لاکتیکی به نامPediococcus acidilacticiMA 18/5M بر رشد، تغذیه و بازماندگی ماهی آمور پرورشی در تحقیق حاضر مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 300 عدد بچه ماهی آمور با استفاده از جیره دستی تغذیه شدند. 4 تیمار مختلف مورد بررسی در این تحقیق شامل تیمار شاهد (غذای دستی بدون افزودن باکتوسل) و نیز سه تیمار حاوی 1/0، 2/0 و 3/0 گرم پروبیوتیک باکتوسل در هر کیلوگرم غذای پایه بودند. با توجه به نتایج، استفاده از پروبیوتیک باکتوسل سبب تغییر معنی دار فاکتورهای رشد (به جز طول چنگالی)، تغذیه و بقاء نگردید اما مقادیر 1/0 و 2/0 گرم در هر کیلوگرم غذا از بین تیمارهای آزمایشی عملکرد بهتری را نشان دادند. از این رو موثرترین دوز پیشنهادی برابر 1/0 گرم بر کیلوگرم (تیمار 1) است زیرا هر چند در بسیاری از فاکتورها تفاوت معنی داری با تیمار 2 (2/0 گرم بر کیلوگرم) و شاهد نداشت اما میزان بسیاری از فاکتورهای مطلوب همچون افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه، ضریب کارایی پروتئین در تیمار 1 بیشتر از سایر تیمارها بود. Manuscript profile

نور به جهت تاثیر بر فعالیت و متابولیسم بدن ماهیان از فاکتورهای مهم در رشد آنها محسوب می شود. این تحقیق به منظور مطالعه اثرات رنگ های مختلف نور روی رشد و بازماندگی لارو ماهی کوی (Cyprinus carpio L) طی دو ماه انجام گرفت. وزن اولیه لاروها برابر 0016/0±0402/0 گرم بود که در سه تیمار تحت تاثیر نورهای آبی (L1)، سبز (L2) و قرمز (L3) قرار گرفتند. هر تیمار دارای سه تکرار و هر تکرار حاوی 30 لارو ماهی کوی بود. دوره نوری به صورت 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی بود. لاروها روزانه در 2 نوبت با استفاده از غذای تجاری بیومار تغذیه شدند. غذادهی به ماهیان در هر وعده به حد سیری انجام گرفت تا محدودیت تغذیه ای نداشته باشند. تعداد 15 نمونه ماهی هر دو هفته از هر مخزن برداشته و وزن بدن آنها اندازه گیری شد. همچنین نرخ بازماندگی طی آزمایش بررسی گردید. نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در شاخص های رشد بین سه تیمار L1، L2 و L3 وجود دارد (05/0p<) به شکلی که نور آبی منجر به بیشترین رشد و نور قرمز موجب کمترین رشد در لاروهای ماهی کوی گردید. با این وجود اختلاف معنی داری در نرخ بازماندگی ماهیان مشاهده نشد (p<0.05). پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از نور آبی طی دوره پرورش می تواند به بهبود رشد ماهیان کوی منجر شود. Manuscript profile

تاثیر تغذیه با جیره غذایی حاوی مقادیر مختلف رنگدانه لوتئین در این تحقیق بر میزان رشد و فاکتور‌های خونی ماهی قزل‌آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) بررسی شد. این بررسی به مدت هشت هفته، بر روی 600 عدد ماهی قزل‌آلای رنگین کمان (با میانگین وزنی 64/0±02/93 گرم)، در یک گروه شاهد و سه تیمار (هر یک با سه تکرار) انجام شد. تغذیه ماهیان روزانه سه بار و با غذای تجاری (GFT2) حاوی مقادیر مختلف لوتئین (صفر، 14، 16 و 20 میلی‌گرم در کیلوگرم) انجام شد. نتایج نشان داد که بین تیمارهای مورد بررسی از نظر وزن و طول بدن ماهیان اختلاف معنی‌دار آماری داشته (05/0p<) ولی هیچ اختلاف معنی‌داری (05/0<p) در پارامترهای عملکرد رشد و مصرف غذایی شامل FCR،SGR ،GR ، BWIدرصد، CF و بازماندگی بین تیمارهای مختلف وجود نداشت. نتایج بین تیمارهای مورد بررسی از نظر فاکتورهای خونی نشان داد که اختلاف معنی داری در تعداد گلبول های قرمز، گلبول سفید، لنفوسیت و IgM وجود دارد (05/0p>)، هرچند تعداد مونوسیت ها و نوتروفیل ها اختلاف معنی‌داری را بین تیمارها نشان ندادند (05/0p>). Manuscript profile

موفقیت در تمامی سیستم‌های پرورش ماهی نیازمند تغذیه مطلوب به منظور رشد مناسب، حفظ سلامت و افزایش مقاومت در برابر عوامل نامناسب محیطی نظیر انواع استرس‌ها و بیماری‌ها می‌باشد. به طوریکه وجود مکمل‌های ویتامینی و معدنی برای بهبود رشد و سلامت بیشتر ماهیان به جیره‌های غذایی اضافه می‌گردند. نقش‌های مختلفی در رابطه با ترکیبات غذایی بیان شده است که از آن جمله می‌توان به سوخت و ساز بهتر غذا، افزایش سختی ومقاومت استخوان‌ها، تبادلات یونی و تعادل بهتر اسمزی اشاره نمود. آهن از جمله عناصر ضروری برای ماهی و سایر موجودات عالی است که در همه سلول‌های موجودات زنده وجود دارد و نقشی کلیدی در تغذیه و متابولیسم آنها بازی می کند. این تحقیق به بررسی اثرات سطوح مختلف نانو ذره آهن (Fe) به عنوان شکل جدیدی از ترکیب آهن بر برخی شاخص‌های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای‌رنگین کمان پرداخته است. طی این تحقیق، تعداد 396 عدد بچه ماهی قزل‌آلا از نژاد فرانسوی (Aqualand) تهیه و پس از سازگاری با محیط مزرعه با استفاده از غذای پایه (تیمار شاهد) در سه نوبت به مدت چهار روز تا حد سیری غذادهی شدند، سپس شش تیمار که با اضافه نمودن 0، 15، 30، 45، 60 میلی‌گرم نانو ذره آهن به شکل یون آزاد و 60 میلی‌گرم سولفات آهن به هر کیلو‌گرم از غذای پایه تهیه شده بود، به مدت هشت هفته تغذیه شدند. تأثیر آهن بر رشد ماهیان بررسی شد. نتایج نشان داد که استفاده از نانو ذره آهن خنثی در سطح 30 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم غذای خشک، سبب افزایش عملکرد رشد و تغذیه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان پرورشی می‌گردد Manuscript profile

مطالعه حاضر به بررسی مقایسه ای اثر آستاگزانتین و پودر لبو ( Beta vulgaris conditiva) در جیره غذایی بر روی برخی از فاکتورهای سرمی خون ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) پرداخته است. در این بررسی از 5 تیمار با 3 تکرار استفاده شد. جیره های غذایی شامل 41 میلی گرم بر کیلوگرم آستاگزانتین، دوزهای 20 (تیمار3) ،40 (تیمار4) ،60 (تیمار5) میلیگرم بر کیلو گرم لبو بودند. میانگین وزن اولیه ماهیان 90/0± 29/21 گرم بود به مدت هشت هفته مورد تغذیه قرار گرفتند. پس از طی دوره آزمایش تعدادی از ماهیان از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب شدند و پس از بیهوشی خونگیری شدند. پس از آزمون نرمالیته Shaρiro – wilk و ANOVA و مقایسه میانگین ها در سطح اطمینان 05/0 توسط تست جداساز دانکن نتایج نشان داد که بیشترین میزان پروتئین کل، آلبومین، گلوکز کورتیزول، ALP مربوط به تیمار 5 (لبو 60 ppm ) و کمترین میزان تری گلیسرید و کلسترول مربوط به تیمار 5 و کمترین میزان کورتیزول مربوط به تیمار شاهد بوده با توجه به تحلیل های انجام گرفته می توان بیان کرد که پودر لبو باعث کاهش چربی و قند خون و بالابردن سیستم ایمنی ماهی قزل آلا رنگین کمان می شود که بهترین دوز مؤثر پودر لبو 60 میلی گرم (تیمار5) می باشد. Manuscript profile