بازسازی هویت ملی در همه کشورها برای نیل به توسعه ضروری و لازم است. در تاریخ ایران سه منبع هویت‌ساز شامل سنتی - ایرانی، مدرن و مذهبی بوده است. حال این پرسش‌ها مطرح است که جمهوری اسلامی ایران چالش‌های تعدد منابع هویت را در ایجاد هویت ملی جدید چگونه حل کرده است؟ نقش حوزه‌های علمیه در شکل‌دهی هویت ملی پس از انقلاب اسلامی چگونه بوده است؟ فقدان اجماع نظر در این زمینه باعث شکل‌گیری بحران هویت و در نتیجه، ظهور موانعی در مسیر توسعه شده است. در پژوهش حاضر، فرض بر این است که هویت ملی، سیال و تغییرپذیر است وگفت‌وگو در فضای آزاد در تأسیس هویت ملی و پذیرفتن روش‌های دموکراتیک در جذب عناصر مشترک یا مناسب با هویت‌های دیگر، این مشکل را حل می‌کند. حوزه‌های علمیه به عنوان حاملان انقلاب و مهم‌ترین عامل هویت‌بخش انقلابی، می‌توانند در تکوین هویت ملی و اسلامی نقش عمده را ایفا کنند و هویت ملی را بر اساس الگوی اسلامی - ایرانی، در چنین فضایی به اقناع عمومی درآورند، اما در عمل، عدم ایفای چنین نقشی، باعث به‌وجودآمدن چالش‌های عملی در جامعه شده است. در انجام‌دادن این پژوهش روش توصیفی - تحلیلی به‌کار گرفته شده است. Manuscript profile