هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش تنظیم عاطفه بر نشانگان افسردگی و امید به زندگی زنان مبتلا به نوروپاتی دیابتی شهر اصفهان بود. این بررسی به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش زنان مراجعه کننده به موسسه خیریه دیابت اصفهان در سال 1398 بودند. بدین منظور 30 نفر از مراجعه کنندگان با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه (15 نفر) کنترل و (15 نفر) آزمایش گمارده شدند.گروه آزمایش تحت آموزش گروهی تنظیم عاطفه در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای قرارگرفتند. شرکت‌کننده‌ها در مرحله پیش از مداخله و پس از مداخله به پرسشنامه‌های افسردگی بک(1986) و امید به زندگی میلر (1988) پاسخ دادند. با این تفاوت که گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. یافته‌های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان دادکه آموزش تنظیم عاطفه بر نشانگان افسردگی تاثیر معناداری داشته‌ است (96%). در متغیر امید به زندگی نیز، در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل وجود داشت (84%). بنابراین آموزش تنظیم عاطفه موجب کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی در زنان مبتلا به نوروپاتی دیابتی شده است. از این جهت می‌توان نتیجه گرفت آموزش تنظیم عاطفه می‌تواند به عنوان یک مداخله مهم در کنار درمان های دارویی درنظر گرفته شود. نتایج این تحقیق می‌تواند مورد استفاده روانشناسان حوزه سلامت و بیماری قرار بگیرد. Manuscript profile