رابطه رضایت زناشویی به عنوان یکی از مهم‌ترین روابط است که مقدمه تربیت نسل آینده، بهزیستی روانی زوجین و استقلال خود افراد محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رضایت زناشوییبر اساس رضایت جنسی، تمایزیافتگی و تفکر قطعی نگر در بین زوجین جوان شهر اصفهان بود. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود.جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین جوان شهر اصفهان که کمتر از 10 سال است که ازدواج کردند که 7000 نفر بود. بر اساس جدول مورگان 364 نفر با استفاده از روش نمونهﮔﻴﺮی خوشه ای و در دسترس اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های رضایت زناشویی والتر دبلیو هودسن (1992)، رضایت جنسی هادسون-هریسون و کوسکاپ (1981)، تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (1998) و مقیاس تفکر قطعی نگر یونسی و میرافضل (1383) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که بین رضایت جنسی و رضایت زناشویی رابطه معنی دار وجود داشت ( 0/05 p< 343/0r=)؛ بین تمایزیافتگی و رضایت زناشویی رابطه معنی دار وجود داشت ( 0/05 p< 205/0r=)؛ بین تفکر قطعی نگر و رضایت زناشویی رابطه معنی دار وجود داشت ( 0/05 p< 353/0r=)؛ از سوی دیگر متغیر رضایت جنسی 5/12 درصد تغییرات رضایت زناشویی را تبیین می کند؛ هم چنین متغیر تفکر قطعی نگر 2/4 درصد تغییرات رضایت زناشویی را تبیین می کند. بر اساس یافته های پژوهش به منظور بهبود رضایت زناشویی زوجین جوان می توان با برگزاری دوره های فردی و گروهی، آموزش های لازم جهت تعدیل تمایزیافتگی و دستیابی به رضایت جنسی فراهم گردد. Manuscript profile