این تحقیق در فصل زراعی 1395-1394 در شهرستان رشت (بخش سنگر) با هدف بررسی تأثیر تنش کم آبی و روش‌های مختلف کشت مستقیم بر رشد و عملکرد برنج اجرا شد. به این منظور آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. عوامل آزمایشی شامل: آبیاری در 2 سطح شامل: I1: ارتفاع آب بطور دائم 2 سانتیمتر به بالا و I2: فقط نم دار (کم آبیاری)، و روش‌های کشت مستقیم در 4 سطح شامل: S1: کشت کپه‌ای، S2: کشت خطی، S3: کشت پخشی و S4: شاهد (نشاء کاری) بوددند. نتایج نشان داد که آبیاری و روش کشت تأثیر معنی‌داری در سطح یک درصد بر تعداد پنجه موثر در واحد سطح داشت. اما اثر متقابل تیمارها بر صفت مذکور معنی دار نبود. بررسی جدول مقایسه میانگین ها نشان داد که آبیاری مطلوب با میانگین 1447 پنجه موثر در واحد سطح نسبت به کم آبیاری برتری معنی داری از لحاظ آماری داشت. نتایج همچنین نشان داد که استفاده از روش‌های کشت مستقیم (پخشی، کپه ای و خطی) نسبت به شاهد برتری معنی داری داشتند و همگی در یک گروه آماری قرار گرفتند. نتایج اثرمتقابل تیمارها بر عملکرد دانه نیز نشان داد که در شرایط آبیاری مطلوب روش کشت نشایی (شاهد) با میانگین 3314 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشت، اما در شرایط تنش رطوبتی روش کشت کپه‌ای با میانگین 2054 کیلوگرم در هکتار نسبت به سایر تیمارها برتری معنی داری داشت. Manuscript profile

این تحقیق با هدف بررسی تأثیر محلول پاشی آهن و روی بر عملکرد کمی و کیفی دو رقم کلزا انجام شد. تحقیق حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. عوامل مورد آزمایش شامل: محلول پاشی عناصر ریزمغذی در 4 سطح (M1: آب خالص (شاهد)، M2: محلول پاشی آهن، M3: محلول پاشی روی و M4: محلول پاشی آهن + روی) و ارقام کلزا (V1: اکاپی و V2: نپتون) که به صورت فاکتوریل در کرت های آزمایشی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر رقم و محلول پاشی در سطح یک درصد بر عملکرد دانه معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین های اثر رقم بر عملکرد دانه نشان داد که رقم نپتون با میانگین 3441 کیلوگرم در هکتار نسبت به رقم اکاپی با میانگین 3091 کیلوگرم در هکتار برتری معنی داری داشت. نتایج مقایسه میانگین های اثر محلول پاشی بر عملکرد دانه نشان داد که محلول پاشی آهن + روی با میانگین 3526 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشت. Manuscript profile

این تحقیق در فصل زراعی 1395-1394 در شهرستان رشت (بخش سنگر) با هدف بررسی تأثیر تنش کم آبی و روش های مختلف کشت مستقیم بر رشد و عملکرد برنج اجرا شد. به این منظور آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. عوامل آزمایشی شامل: آبیاری در 2 سطح شامل: I1: ارتفاع آب بطور دائم 2 سانتیمتر به بالا و I2: فقط نم دار (کم آبیاری)، و روش های کشت مستقیم در 4 سطح شامل: S1: کشت کپه ای، S2: کشت خطی، S3: کشت پخشی و S4: شاهد (نشاء کاری) بوددند. نتایج نشان داد که آبیاری و روش کشت تأثیر معنی داری در سطح یک درصد بر تعداد پنجه موثر در واحد سطح داشت. اما اثر متقابل تیمارها بر صفت مذکور معنی دار نبود. بررسی جدول مقایسه میانگین ها نشان داد که آبیاری مطلوب با میانگین 1447 پنجه موثر در واحد سطح نسبت به کم آبیاری برتری معنی داری از لحاظ آماری داشت. نتایج همچنین نشان داد که استفاده از روش های کشت مستقیم (پخشی، کپه ای و خطی) نسبت به شاهد برتری معنی داری داشتند و همگی در یک گروه آماری قرار گرفتند. نتایج اثرمتقابل تیمارها بر عملکرد دانه نیز نشان داد که در شرایط آبیاری مطلوب روش کشت نشایی (شاهد) با میانگین 3314 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشت، اما در شرایط تنش رطوبتی روش کشت کپه ای با میانگین 2054 کیلوگرم در هکتار نسبت به سایر تیمارها برتری معنی داری داشت. Manuscript profile

این تحقیق در سال زراعی 96-1395 با هدف مقایسه ارقام گندم از نظر عملکرد و اجزای عملکرد در منطقه البرز، استان قزوین اجرا شد. این ارقام شامل: پیشگام، حیدری، پارسی، میهن، سیوند و c-91-4 بودند که به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر رقم بر عملکرد دانه در سطح 1 درصد معنی دار بود. نتایج مقایسه ارقام نشان داد که رقم پیشگام با میانگین 6035 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را به خود اختصاص داد که با رقم C-91-4 (با میانگین 5630 کیلوگرم در هکتار) از نظر آماری در یک گروه مشترک قرار گرفت.رقم میهن با میانگین 4400 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد دانه را داشت که با ارقام پارسی، حیدری و سیوند از نظر آماری هم گروه بودند. دلایل برتری عملکرد دانه در رقم پیشگام، به دلیل بالاتر بودن تعداد دانه در سنبله و تعداد سنبله در واحد سطح می باشد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که رقم تأثیر معنی داری بر عملکرد بیولوژیک در سطح 1 درصد داشت. نتایج نشان داد که رقم سیوند با میانگین 28110 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد بیولوژیک را به خود اختصاص داد. کمترین عملکرد بیولوژیک در ارقام پیشگام و حیدری مشاهده شد. Manuscript profile

آزمایشی به منظور بررسی تأثیر کاربرد سیستم های مختلف تغذیه ای ازته و کود زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه آفتابگردان بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شهرستان بوئین زهرا در سه تکرار انجام شد. سطوح نیتروژن به عنوان فاکتور اصلی در پنج سطح شامل: N1 : معرف تیمار 100% مصرف نیتروژن (326 کیلوگرم در هکتار اوره)، N2 : تیمار 80% نیتروژن (260 کیلوگرم در هکتار اوره)، N3 : مصرف 60% نیتروژن (195 کیلوگرم در هکتار اوره)، N4 : مصرف 80% نیتروژن و 20% کود دامی (3/1 تن در هکتار) و N5 : مصرف 60% کود نیتروژن و 40% کود دامی (6/2 تن در هکتار) و کاربرد باکتری آزوسپریلیوم به عنوان فاکتور فرعی در چهار سطح شامل: B1 : عدم کاربرد باکتری آزوسپیریلیوم B2 : تلقیح با باکتری آزوسپیریلیوم، B3 : محلول پاشی باکتری آزوسپیریلیوم، B4 : تلقیح به همراه محلول پاشی باکتری آزوسپیریلیوم در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تیمارهای کود دهی نیتروژن و آزوسپریلیوم اثر معنی داری بر صفات مورد آزمون داشتند. به طوری که تیمار 100% مصرف نیتروژن از منبع اوره بیشترین تعداد دانه در طبق را داشت. همچنین تیمار تلقیح به همراه محلول پاشی آزوسپیریلیوم بیشترین تعداد دانه در طبق را به همراه داشت. همینطور نتایج نشان داد که تیمار 100% مصرف نیتروژن از منبع اوره و مصرف 60% کود نیتروژنه از منبع اوره و 40% کود دامی بالاترین عملکرد دانه را دارا بودند. تیمارهای محلول پاشی و نیز تلقیح بذری + محلول پاشی آزوسپریلیوم بیشترین عملکرد دانه را داشتند که در یک گروه آماری مشترک قرار گرفتند. Manuscript profile

تشخیص وضعیت رشد گیاهان دارویی در شرایط مختلف آبیاری و تنش خشکی میتواند راهنمای کشت گیاهان مقاوم در مناطق خشک یا کم آب باشد. جهت ارزیابی تأثیر کود دامی و قارچ میکوریزا بر شاخص های فیزیولوژیک رشد گیاه کدوی تخم کاغذی (cucurbita pepo L.) در شرایط تنش کم آبی آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار، در بهار و تابستان 1388 در ایستگاه تحقیقاتی فیض آباد مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی قزوین انجام شد. عامل آبیاری در سه سطح شامل: I1=60 ، I2=120 و I3=180 (بصورت میلیمتر تبخیرتجمعی از تشتک تبخیر کلاسA ) در کرت های اصلی که در مرحله قبل از گلدهی اعمال شد و عامل کود دامی در سه سطح شامل: 0 ، 15 و 30 تن در هکتار بود که به همراه قارچ میکوریزا در 2 سطح (کاربرد و عدم کاربرد) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج 4 مرحله نمونه برداری نشان داد که کاربرد 30 تن در هکتار کود دامی و کاربرد میکوریزا در شرایط بدون تنش ماده خشک، سرعت رشد نسبی و سرعت رشد محصول را افزایش داد. همچنین بعد از اعمال تنش شاخص های فیزیولوژیکی کاهش یافتند. Manuscript profile

این آزمایش در سال زراعی 1396-1395 در منطقه شال واقع در شهرستان بوئین زهرا با هدف بررسی تأثیر زمان محلول پاشی و عناصر ریزمغذی بر صفات زراعی گندم بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. زمان محلولپاشی یکی در مرحله ساقاب و در مرحله ظهور سنبله به عنوان عامل اصلی عناصر ریز مغذی در 8 سطح: عدم مصرف (آب خالص) ، آهن، روی، مس، آهن+ روی، آهن+ مس، مس+ روی و آهن+ مس+ روی در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر زمان پاشش (در سطح 5 درصد)، عناصر ریزمغذی (در سطح 1 درصد) و اثر متقابل زمان پاشش × عناصر ریزمغذی (در سطح 1 درصد) بر عملکرد دانه معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین اثر زمان پاشش بر عملکرد دانه نشان داد که محلول پاشی در زمان ظهور سنبله باعث افزایش عملکرد دانه گردید. محلول پاشی در زمان ظهور سنبله با میانگین 6789 کیلوگرم در هکتار نسبت به محلول پاشی در زمان ساقاب برتری معنی داری داشت و حدود 5 درصد افزایش نشان داد. نتایج مقایسه میانگین های اثر ریزمغذی بر عملکرد دانه نشان داد که محلول پاشی توأم آهن+ مس+روی با میانگین 7483 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشت. نتایج مقایسه میانگین های اثرمتقابل زمان پاشش و ریزمغذی بر عملکرد دانه بیانگر این بود که محلول پاشی آهن+ مس+روی در زمان ظهور سنبله بیشترین عملکرد دانه را داشت. نتایج همچنین نشان داد که محلول پاشی در زمان پاشش باعث افزایش عملکرد دانه هر یک از تیمارهای ریزمغذی شد. Manuscript profile