چکیده:آلوئه ورا (صبر زرد) یک گیاه دارویی با ارزش اقتصادی بسیار بالاست. با هدف فراهم کردن شرایط تغذیه ای مناسب برای بدست آوردن عملکرد بیشتر و تولید پاجوش هایی پرتعداد و با کیفیت ، ازمایشی در سال 1395 در شهرستان مه ولات (استان خراسان رضوی) به صورت فاکتوریل با 27 تیمار و 3 تکرار در قالب بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی سه کود اوره، فسفات کلسیم و سولفات پتاسیم و هر کدام با سه سطح صفر، 100 و 200 کیلوگرم بودند. نتایج حاکی از اثر افزایشی مصرف همزمان نیتروژن و فسفر و همچنین نیتروژن و پتاسیم عمدتا بر صفات تکثیری گیاه مانند وزن پاجوش، تعداد پاجوش و تعداد برگ پاجوش و ارتفاع پاجوش بود، البته اثر افزایشی نیتروژن و فسفر بر طول برگ و تعداد برگ به عنوان صفت مرتبط با عملکرد گیاه مادری نیز دیده شد. 70-80 درصد حداکثر وزن پاجوش، تعداد پاجوش و تعداد برگ پاجوش و ارتفاع پاجوش و همچنین حداکثر طول برگ و تعداد برگ با مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن، توام با 100 کیلوگرم فسفر و یا توام با 100 کیلوگرم پتاسیم بدست آمد. افزایش بیشتر فسفر و پتاسیم در سطح 100 کیلوگرم نیتروژن موجب دستیابی به حداکثر صفات مرتبط با پاجوش گردید و تاثیر چندانی بر صفات مرتبط با عملکرد گیاه مادری نداشت. نتایج این تحقیق پیشنهاد می دهد که توصیه کودی برای تولید پاجوش و عملکرد ژل متفاوت است، به نحوی که دستیابی به پاجوش های پر تعداد و با کیفیت در مقایسه با حصول بیشترین عملکرد گیاه مادری نیازمند مقدار مشابه نیتروژن و دو برابر فسفر و پتاسیم می باشد. Manuscript profile

جهت بررسی اثرات حذف برگ و محلولپاشی نیتروژن بر فیزیولوژی عملکرد در منطقه گناباد و در طی سال های زراعی 1395 و 1396 آزمایشی بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. نیتروژن شامل دو سطح محلول پاشی در زمان گلدهی (N1) و عدم محلول پاشی ((N2 در کرت های اصلی و ترکیب های تیماری مقدار - زمان برگزدایی در کرت های فرعی قرار گرفتند. تیمار محلول پاشی نیتروژن در زمان ظهور طبق انجام گرفت. تیمارهای برگزدایی در 5 سطح (D1: شاهد (عدم حذف برگ)، D2: حذف 3/1 برگ های بوته در مرحله 8 برگی، D3: حذف 3/2 برگ های بوته در مرحله 8 برگی، D4: حذف 3/1 برگ های بوته در مرحله ظهور طبق و D5: حذف 3/2 برگ های بوته در مرحله ظهور طبق) انجام شد. در N2 با برگزدایی D4، عملکرد دانه نسبت به تیمار شاهد (عدم برگزدایی) به میزان 28% (54/0 به 75/0 تن درهکتار ) افزایش معنی دار نشان داد . در شرایط N1 با برگزدایی D5، مقدار انتقال ماده خشک از ساقه به دانه افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد، در حالی که در N2, تیمار های برگزدایی تاثیر اندکی بر سهم ذخایر ساقه داشته است. در شرایط کمبود نیتروژن، تاثیر منفی محدودیت اندازه مخزن نسبت به محدودیت قدرت منبع بر عملکرد دانه بیشتر است. متخصصین اصلاح نباتات برنامه های خود را به منظور افزایش کارایی مصرف نیتروژن در جهت افزایش اندازه مخزن و کاهش برگ های کم کارامد در پر شدن دانه متمرکز نمایند. Manuscript profile