با شکل گیری دولت شیعی صفوی و رقابت آنها با دولت عثمانی موجب توجه حکام به مناطق مرزی در غرب فلات ایران شد، کردها ی ساکن این مناطق در طول تاریخ تابعیت از حکومتی نداشتند لذا جلب و توجه ایلات کرد مورد درخواست دو حکومت بود، مقاله حاضر در نظر دارد تا همگرایی و واگرایی قوم کرد با صفویه تا زمان شاه عباس را مورد بررسی و تحلیل قرار دهد، سوال اصلی این است که علل همگرایی و واگرایی ایلات کرد در غرب ایران با دولت صفوی چه بود؟ نوشتار حاضر با رویکرد توصیفی و تحلیلی به بررسی همگرایی و واگرایی با شاخص سیاسی و مذهبی ایلات کرد با صفویه می‌پردازد. دستاورد پژوهش این است که برخی ایلات کرد با همگرایی سیاسی و مذهبی با حکومت صفویه در تقویت ساختار قدرت سیاسی و نظامی حکومت مرکزی ایران در غرب ایران نقش برجسته‌ای ایفا نمودند. اما برخی دیگر به علت رفتار نادرست شاهان صفوی و حمایت دولت عثمانی با واگرایی با صفوی و اتحاد با عثمانی خواستار حفظ استقلال محلی خود بودند. Manuscript profile