به منظور بررسی اثر پرایمینگ شیمیایی و تلقیح با باکتری‌های محرک رشد گیاه بر عملکرد و اجزای عملکرد باقلا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار، در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گیلان (رشت) در سال زراعی 94-1393 به اجرا درآمد. فاکتورهای آزمایش شامل سویه‌های باکتری سودوموناس فلورسنت (41، 169، 187 و عدم تلقیح) و سطوح مختلف پرایم شیمیایی (محلول اوره، محلول سولفات روی و همراه آب معمولی) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل پرایمینگ شیمیایی و تلقیح باکتریایی بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، عملکرد غلاف سبز و عملکرد دانه معنی‌دار بود. همچنین اثر اصلی پرایمینگ شیمیایی و تلقیح باکتریایی بر پروتئین دانه معنی‌دار بود در حالی که فقط اثر اصلی تلقیح باکتریایی بر فسفر دانه معنی‌دار شد به طوری که بیشترین مقدار فسفر دانه در شرایط تلقیح با سویه 187 به‌دست آمد. در این آزمایش بیشترین عملکرد دانه (3750 کیلوگرم در هکتار) و غلاف سبز (14408 کیلوگرم در هکتار) در شرایط عدم تلقیح بذور با باکتری و پرایمینگ با اوره به دست آمد. به‌طور کلی نتایج آزمایش حاضر نشان داد که تکنیک کم‌‌هزینه پرایمینگ با اوره در شرایط مزرعه سبب افزایش عملکرد باقلا می‌گردد. بدین ترتیب پرایمینگ با اوره جهت بهبود عملکرد این گیاه در اراضی شالیزاری گیلان می‌تواند قابل توصیه باشد. Manuscript profile

به‌منظور بررسی اثر پرایمینگ شیمیایی و تلقیح با باکتری‌های محرک رشد گیاه بر عملکرد و اجزای عملکرد باقلا، پژوهش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار، در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی رشت در سال زراعی 94-1393 به اجرا درآمد. فاکتورهای آزمایش شامل سویه‌های باکتری سودوموناس فلورسنت (41، 169، 187 و عدم تلقیح) و نیز سطوح مختلف محلول اوره، محلول سولفات روی و همراه آب معمولی بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که برهمکنش پرایمینگ شیمیایی و زیستی توسط تلقیح باکتریایی بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، عملکرد غلاف سبز و عملکرد و پروتئین دانه معنی‌دار بود در حالی که فقط اثر تلقیح باکتریایی بر فسفر دانه معنی‌دار شد به طوری که بیشترین مقدار فسفر دانه در شرایط تلقیح با سویه 187 به‌دست آمد. در این آزمایش بیشترین عملکرد دانه و غلاف سبز (در شرایط عدم تلقیح بذور با باکتری و پرایمینگ با اوره حاصل شد به‌طور کلی نتایج آزمایش حاضر نشان داد که تکنیک کم‌‌هزینه پرایمینگ با اوره در شرایط مزرعه سبب افزایش عملکرد باقلا می‌گردد. بدین‌ترتیب پرایمینگ با اوره جهت بهبود عملکرد این گیاه در اراضی شالیزاری گیلان می‌تواند قابل توصیه باشد. Manuscript profile

به‌منظور ارزیابی اثر فاصله ردیف کاشت بر عملکرد کمی و کیفی برخی ارقام لوبیا با عادت‌های رشد مختلف، آزمایشی در سال زراعی 94-1393 به‌صورت کرت‌های خردشده با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گیلان (تالش) و در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل چهار فاصله ردیف 40، 50، 60 و 70 سانتی‌متر و پنج رقم لوبیا صدری، گلی، اختر، پاک و درسا به همراه توده محلی پاچ‌باقلا به‌عنوان شاهد، به‌صورت تصادفی به ‌ترتیب در کرت‌های اصلی و فرعی قرار گرفتند. بیشترین عملکرد دانه در توده بومی پاچ‌باقلا با عادت رشد محدود تحت تأثیر فاصله ردیف کاشت 50 و 60 سانتی‌متر به دست آمد. ولی تفاوت معنی‌داری با رقم پاک نشان نداد. بالاترین تعداد غلاف در بوته و بیشترین تعداد دانه در بوته تحت اثر متقابل فاصله ردیف کاشت 40 سانتی‌متر × رقم پاک مشاهده گردید. بالاترین شاخص برداشت به اثر متقابل فاصله ردیف کاشت 50 سانتی‌متر × توده بومی پاچ‌باقلا اختصاص داشت. در این آزمایش، بیشترین محتوای پروتئین دانه تحت تأثیر متقابل فاصله ردیف کاشت 40 سانتی‌متر × رقم گلی به‌ دست آمد. بر اساس نتایج این تحقیق، به‌ نظر می‌رسد که با کاهش فاصله ردیف کاشت، عملکرد دانه در ارقام لوبیا به‌ دلیل کمبود نور در داخل سایه‌انداز، کاهش فتوسنتز گیاه و تخصیص ناکافی مواد پرورده به دانه لوبیا کاهش می‌یابد Manuscript profile

به‌منظور تعیین زمان مطلوب برداشت کیوی در راستای بهبود صفات کیفی، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و انبارمانی میوه، این آزمایش، در سال زراعی 1392-1391 بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی، در شمال غربی استان گیلان (آستارا) و با 3 تکرار اجرا شد. تیمار مورد مطالعه شامل پنج تاریخ برداشت میوه کیوی شامل 25 مهر، دوم، نهم، 16 و 23 آبان ماه 1392 بود. براساس نتایج این آزمایش، اثر تاریخ برداشت بر تمام صفات اندازه‌گیری شده به استثناء دانسیته و میزان ویتامین ث میوه کیوی هایوارد معنی‌دار بود. بالاترین درجه سفتی میوه کیوی (35/9 کیلوگرم در سانتی‌متر مربع) و محتوای مواد جامد محلول آنها (60/6 درصد) به ترتیب در تاریخ 2 و 23 آبان مشاهده گردید. تاخیر در برداشت میوه میزان اسیدیته کل را کاهش داد ولی ظرفیت آنتی‌اکسیدانی میوه در واکنش به تاخیر در تاریخ برداشت افزایش نشان داد. همچنین، همبستگی منفی و معنی‌داری بین ظرفیت آنتی‌اکسیدانی میوه و اسیدیته کل قابل تیتر (**74/0-= r) وجود داشت. ولی، ضریب همبستگی بین سفتی بافت میوه و اسیدیته کل قابل تیتر (**70/0=r) مثبت و معنی‌دار بود. به علاوه، ضریب همبستگی بین سفتی بافت و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی میوه منفی و معنی‌دار (**82/0-=r) بود. تاخیر در برداشت میوه تا 23 آبان ماه سبب افزایش محتوای مواد جامد محلول، ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه و قابلیت انبارمانی کیوی گردید. به‌طور کلی، تاریخ برداشت 23 آبان ماه می‌تواند برای برداشت میوه کیوی و افزایش انبارمانی آن در شرایط اقلیمی منطقه قابل توصیه ‌باشد. Manuscript profile

به‌منظور ارزیابی فعالیت‌های فیزیولوژیک بادام زمینی در واکنش به رژیم‌های مختلف آبیاری و کاربرد برگی اتانول آزمایشی در طی فصل زراعی 1398 و 1399 به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آزمایشی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل چهار سطح رژیم آبیاری پس از 25، 50، 75 و 100 میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A به‌عنوان کرت اصلی و سه سطح اتانول 10، 20 و 30 درصد حجمی به‌عنوان کرت فرعی بود. اثر متقابل بین رژیم آبیاری × الکل اتانول بر تمامی صفات اندازه‌گیری شده در بادام زمینی در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار گردید. تنش خشکی سبب کاهش عملکرد دانه در واحد سطح، شاخص کلروفیل برگ و رطوبت نسبی برگ‌ در بادام زمینی گردید ولی، تنش خشکی میزان پرولین، قندهای محلول، پروتئین محلول، آنتوسیانین‌ها و فعالیت آنزیم‌های کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز و پراکسیداز را افزایش داد. بیشترین عملکرد دانه (3275 کیلوگرم در هکتار) بادام زمینی در واکنش به رژیم آبیاری پس از 25 میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A همراه با کاربرد برگی اتانول با غلظت 20 درصد حجمی به‌دست آمد. به‌طور کلی نتایج نشان داد که کاربرد برگی اتانول می‌تواند در راستای ارتقای عملکرد دانه و افزایش مقاومت بوته‌های بادام زمینی در مقابل تنش خشکی تحت شرایط اقلیمی مشابه قابل توصیه ‌باشد. Manuscript profile