به منظور بررسی اثر باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم (Lactobacillus plantarum) و قند مانان الیگوساکارید(Mannan Oligosaccharides) بر رشد و برخی فاکتورهای گوارشی ماهی قزل آلای رنگین کمان، تعداد 270 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 8/28 گرم به صورت کاملا تصادفی در قالب 6 تیمار مختلف پروبیوتیک، پری بیوتیک و سینبیوتیک و در 3 تکرار توزیع شدند. گروه پروبیوتیک در دو تیمار آزمایشی 3/0 و 5/0 گرم از باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر کیلوگرم غذا، گروه پری بیوتیک در یک تیمار آزمایشی به میزان 2 گرم مانان الیگوساکارید بر کیلوگرم غذا و گروه سینبیوتیک در دو تیمار (3/0 گرم باکتری مذکور به همراه 2 گرم مانان الیگوساکارید بر کیلوگرم غذا) و تیمار (5/0 گرم باکتری مذکور به همراه 2 گرم مانان الیگوساکارید بر کیلوگرم غذا) به مدت 45 روز غذادهی شدند. در پایان دوره آزمایش به منظور بررسی هر یک از شاخص های مورد مطالعه تعداد 15 عدد ماهی بطور کاملا تصادفی صید گردیده و با روش های مختلف زیست سنجی، کالری متری و بررسی میکروسکوپی مورد ارزیابی واقع شدند. پژوهش حاضر، افزایش معنادار فاکتورهای رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی را متعاقب مصرف باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم در تیمارهای پروبیوتیک و سینبیوتیک در قیاس با تیمار شاهد نشان داد (P<0.05). Manuscript profile

تحقیق حاضر به مدت 13 ماه از اسفند 1387 لغایت اسفند 1388 در رودخانه خبر (استان کرمان) به انجام رسید. در یک مسافت حدود 19 کیلومتر، 8 ایستگاه مطالعاتی تعیین و به صورت ماهانه از موجودات کفزی توسط سوربر با سطح مفید 1225 سانتی متر مربع در محل ایستگاه ها انجام شد. نمونه های جمع آوری شده توسط فرمالین 4% تثبیت و در آزمایشگاه جداسازی و شمارش گردید. داده های بنتیک به صورت سنجه های جمعیتی ماکروبنتوزها شامل غنای کل (Total richness)، غنای EPT (مجموع جنس های متعلق به سه راسته Ephemeroptera ، Plecoptera ،Trichoptera )، نسبت فراوانی EPT به Chironomidae ، شاخص تنوع شانن و شاخص زیستی در سطح خانواده هیلسنهوف محاسبه گردید. در بررسی فون کفزیان حدود 38 جنس از 27 خانواده از موجودات بنتیک شناسایی شدند که بیشتر شامل لارو حشرات آبزی بوده است. به طور متوسط اعضای دو راسته یک روزه ها (Ephemeroptera) و دو بالان (Diptera) در اکثر ایستگاه های مطالعاتی منطقه بالادست و در ایستگاه های منطقه پایین دست شاخه کرمهای حلقوی (Hirudinea) غالبیت دارد. بر اساس نتایج سنجه های ترکیب جمعیت ماکروبنتوزها در مدت بررسی حداکثر غنای EPT در ایستگاه 1 برابر 32/91 درصد و حداقل آن در ایستگاه 7 در فصل زمستان برابر 27/0 درصد محاسبه گردید. نتایج آزمون های آنالیز واریانس (ANOVA) برای موجودات کفزی در ایستگاه های مطالعاتی تفاوت معنی دار نشان نمی دهد (P≥0.05). نتایج این تحقیق بر استفاده از فون کفزی به عنوان روشی موثر و با صرفه اقتصادی جهت ارزیابی دقیق و سریع کیفیت رودخانه بخصوص در فصولی که تحت آشفتگی های محیطی است، تاکید می نماید. Manuscript profile

به منظور بررسی تنوع و تراکم شکم پایان رسوبات بستر سواحل ایرانی دریای عمان(از تنگه هرمز تا خلیج گواتر) تعداد 10 ایستگاه ثابت نمونه برداری(هر 30 مایل دریایی یک ایستگاه) انتخاب گردید. جهت انجام این مطالعه از کشتی فردوس 1 و برای نمونه برداری از رسوبگیر ون– وین با مساحت 1/0 مترمربع در سه تکرار استفاده شد و علاوه بر آن پارامترهای فیزیکی و شیمیایی از قبیل درجه حرارت، شوری، اکسیژن محلول وpH با استفاده از دستگاه CTD مورد سنجش قرار گرفت. نمونه‌های جمع‌آوری شده با الکل %95 تثبیت و با رزبنگال رنگ آمیزی گردید. در بررسی حاضر جمعا تعداد 71 جنس متعلق به 43 خانواده از شکم پایان مورد شناسایی قرار گرفت. طبق نتایج بدست آمده خانواده های غالب شکم پایان از نظر درصد فراوانی به ترتیب شامل Nassaridae 27% ، Retusidae 16% ، Pyramidellidae 12% ، Cyclostrematidae 8% و Scaphandridae 7% بوده است. نتایج نشان می داد تنوع و تراکم شکم پایان در دریای عمان، تحت تاثیر بادهای موسمی جنوب غربی اقیانوس هند قرار دارد، بطوری که فراوانی آنها در بعد از مانسون تابستانه افزایش و تنوع آنها کاهش یافت ولی فراوانی شکم پایان در دو وضعیت پیش و پس مانسون از نظر سطح آماری دارای اختلاف معنی دار نبود(05/0P> ). Manuscript profile

محرک های ایمنی یکی از راه های مهم برای جلوگیری از بیماری به شمار می روند. در این تحقیق اثر آلژنیک اسید بر روی فاکتورهای رشد از قبیل طول کل، افزایش وزن خشک و میزان بقا در مرحله پست لاروی PL15میگوی سفید هندی(Fenneropenaeus indicus) بررسی گردید. اثر آلژنیک اسید 5/0 درصد(تیمار 1)، 1 درصد(تیمار 2) و 2 درصد(تیمار 3)، بعلاوه یک تیمار شاهد، جهت مقایسه مورد آزمایش قرار گرفت. با در نظر گرفتن 4 تیمار و 3 تکرار برای هر یک از آنها،12 سطل یکسان استفاده شد که به مقدار 10 لیتر آبگیری و با تراکم 100 پست لارو مرحله زوآ یک در لیتر ذخیره سازی گردید و لارو های مورد آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی، تغذیه شدند. دوره آزمایش از مرحله زوآ یک تاPL15بودکه در پایان روز 25 جهت زیست سنجی و تعیین میزان بقا بررسی شدند. نتایج نشان داد که در مرحله پست لاروی PL15 در تیمار های آزمایشی که از محرک ایمنی استفاده شد طول کل(mm) به ترتیب (15/17 ،42/17 و 45/17 )بوده و با تیمار شاهد86/16 که محروم از اضافه شدن محرک به جیره پایه بودند، اختلاف معنی داری را نشان دادند(05/0 < P).اما در تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (05/0 > P).در خصوص وزن خشک(mg) نیز در تیمار های آزمایشی به ترتیب مقادیر(85/2 ،93/2 و 92/2)در مقایسه با تیمار شاهد 75/2 بدست آمد و همچنین میزان بقا به درصد نیز در پایان عملیات در تیمارهای آزمایشی نزدیک به هم(33/78 ،33/76 و 67/79 )در مقابل مقدار33/60 برای تیمار شاهد محاسبه گردید که مطالعات اخیر حاکی از آن بود که تیمار های آزمایشی در هر 3 غلظت نسبت به تیمار شاهد دارای اختلاف معنی داری بودند(05/0 < P). هر چند که نسبت به همدیگر تفاوت معنی داری در بین آنها مشاهده نشد(05/0 > P). به هر حال استفاده از این فراورده در حداقل میزان در یک برنامه غذایی مطلوب در مرحله پست لاروی، می تواند ایمنی و به تبع آن رشد و بقای پست لاروها را جهت معرفی به استخرهای پرورشی بالا برد. Manuscript profile

به منظور بررسی تراکم سلولی و تعیین محتوی کلروفیلa دو ریز جلبکSkeletonema sp. و Tetraselmis sp. با استفاده از محیط کشت 2F/ تحت شوری‌های مختلف 15،20،25،30،35قسمت در هزار در 15 جعبه 5/1 لیتری پلاستیکی با تراکم 104×18 سلول در میلی لیتر تحت شرایط دمای 2 20 درجه سانتی گراد و شدت روشنایی 5000 لوکس و دوره روشنایی 24 ساعته کشت داده شدند.کشت تتراسلمیس به مدت 14 روز و اسکلتونما به مدت 7روز به طول انجامید. نتایج حاصله نشان داد که، ریز جلبک‌های تتراسلمیس و اسکلتونما مقاومت مناسبی در برابر نوسانات شوری داشته و بخوبی می‌توانند در شوری های مختلف رشد نمایند. بیشترین تراکم سلولی ریز جلبک تتراسلمیس در شوری 35 قسمت در هزار و ریز جلبک اسکلتونما نیز در شوری 25 قسمت در هزار بدست آمده است. زمان رسیدن به اوج تراکم رشد این دو ریز جلبک در محیط کشت 2F/ دارای اختلاف معنی داری بود (p<0.05). نتایج نشان داد که میزان کلروفیل a در ریز جلبک تتراسلمیس در شوری های مختلف دارای اختلاف معنی‌داری در بین تیمارها بود (p<0.05). بیشترین میزان کلروفیل a مربوط به تیمار با شوری 20 قسمت در هزار با مقدار 33/3 میکروگرم برگرم و کمترین آن نیز در تیمار شوری 35 قسمت در هزار و به میزان 21/1 میکرو گرم بر گرم بدست آمد. در ریز جلبک اسکلتونما بیشترین میزان کلروفیل a در شوری های20 و 25 قسمت در هزار بدست آمد و بین مقادیر کلروفیل a در شوری های مختلف اختلاف معنی دار آماری مشاهده گردید (p<0.05). Manuscript profile

این تحقبق در بهار 1392 در پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان به مدت 15 روز انجام شد. با توجه به اولویت پرورش میگوی سفید غربی در کارگاه های تکثیر و پرورش، برای کاهش هزینه های غذایی از آرتمیا به عنوان حامل ماده غنی ساز زئولیت استفاده شد.تراکم میگوی سفید غربی 300 عدد پست لارو PL1 در 15 لیتر آب بود.فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب شامل دما، شوری، اکسیژن و pH به صورت روزانه ثبت شد که تعویض آب روزانه به میزان 10 درصد انجام شد. پست لاروهای میگو روزانه در 4 نوبت غذادهی شدند که در صبح و عصر از آرتمیای غنی سازی شده و در ظهر و شب با غذای کنسانتره تغذیه شدند.در این آزمایش 5 تیمار در سطح زئولیت 0، 1، 2، 3، 4 گرم در هر لیتر آب با سه تکرار انتخاب شد هوادهی توسط هواده مرکزی شبانه روزی انجام شد و فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب نیز در تیمارهای مختلف یکسان بود. نتایج این آزمایش نشان داد با افزایش زئولیت در تیمارها، شاخص های رشد مانند میانگین افزایش وزن و طول و درصد رشد نسبی و درصد بقا، اختلاف معنی داری دارد (P<0.05). بازماندگی پست لاروهای تغذیه شده با آرتمیای غنی سازی شده با زئولیت کاهش یافت ولی اختلاف معنی داری را نشان نداد(P>0.05). Manuscript profile

ماهی طلال با نام علمی Rastrelliger kanagurtta متعلق به خانواده Scombridae از جمله ماهیان استخوانی، با ارزش اقتصادی بالا در جنوب ایران محسوب می شود. تحقیق بر روی تغذیه این ماهی در سال 89 در محدوده آب های ساحلی شهرستان بندرعباس صورت پذیرفت. تغییرات میزان محتویات معده در گروه های طولی مختلف، شاخص خالی بودن معده(CV)، شاخص پری معده(FI)، ترجیح غذایی(FP)، شاخص معدی (GSI) و درصد فراوانی اقلام مشاهده شده در 181 عدد ماهی در طول دوره، مورد بررسی قرار گرفت. دامنه تغییرات طولی این ماهی ها بین 175 تا 285 میلیمتر بود. این ماهی ها با دارا بودن میانگین طول نسبی روده (RLG) (272/0± 906/1)، زئوپلانکتون خوار بوده و تغییرات شاخص خالی بودن معده نشان از پرخور بودن آنها دارد. پاروپایان (کوپه پودا) با میانگین 91/10 درصد در محتویات معده به عنوان غذای ترجیحی و دوکفه ای ها با 20/9 درصد به عنوان غذای دوم این گونه محسوب می شوند. تغییرات شاخص معدی(GaSI)، ضریب چاقی(KF) و شاخص پری معده (FI) بطور ماهانه محاسبه و بالاترین میزان به ترتیب (58/0) در دی ماه،(1121) آبان ماه و(100) در طول دوره مطالعه مشاهده گردید. Manuscript profile

در این مطالعه، اثر رنگدانه آستازانتین روی رشد )افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، وزن پایانی(، بازماندگی و ارزیابی رنگدانهآستازانتین موجود در بدن پیش مولد میگوی پا سفید ) Litopenaeus vannamei ( با میانگین وزن اولیه 5/ 0± 30 بررسی شد.آزمایش بر اساس یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار غذایی ) 0 ، 100 ، 200 ، 400 میلی گرم آستازانتین در کیلوگرم جیره( در 3تکرار اجرا گردید. میگو چهار بار در روز و به مدت 60 روز در دمای 2/ 0± 30 ، اکسیژن محلول ) 04 / 0± 2/ 5 میلی گرم در لیتر(،شوری ) 1± 30 قسمت در هزار( و 0/04( pH 8/2± ( و شرایط طبیعی نور تغذیه شدند. نتایج حاصل نشان دهنده تفاوت معنی داریدر افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، وزن پایانی و میزان رنگدانه آستازانتین در تیمارهای مختلف نسبت به گروه شاهد بود ) 05 / .)p >0در خصوص نرخ بازماندگی بین تیمارهای مختلف ، تیمار 4 نسبت به گروه شاهد، تفاوت معنی داری را نشان داد ) 05 / p >0 (. در بینچهار جیره نیز، جیره حاوی 200 میلی گرم آستازانتین ، بیشترین افزایش وزن ) 9/ 1± 78 / 15 (، ضریب رشد ویژه ) 03 / 0± 24 / 0( را ایجادنمود امّا در مجموع جیره حاوی 100 میلی گرم آستازانتین به دلیل صرفه اقتصادی، جیره مناسب در پرورش پیش مولدین م یباشد. Manuscript profile

مطالعه رژیم غذایی خیار دریایی گونه شنی Holothuria scabra از دی ماه سال 1391 آغاز و تا آبان ماه سال 1392 به مدت 11 ماه ادامه یافت. نمونه های مورد بررسی از سواحل شمالی جزیره قشم به صورت ماهیانه از طریق غواصی و یا از طریق جزر ومد جمع آوری و پس از بیومتری در کنار ساحل، جهت مطالعات تغذیه ای به آزمایشگاه تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس منتقل گردیدند. جمعا 151 عدد خیار دریایی گونه شنی جمع آوری که تعداد 60 عدد ماده و 50 عدد نر و41عدد فاقد غده جنسی بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. میزان طول نسبی روده(RLG) گونه شنی خیار دریایی برابر 837/0±91/1 بوده که نشان از همه چیز خوار بودن آبزی مورد نظر دارد. شاخص خالی بودن معده(CV) برابر 21/17 عدد بدست آمد که حاکی از پر خور بودن آبزی می باشد. بیشترین FI مربوط به ماه مهر با مقدار 100 درصد و کمترین مربوط به ماه خرداد با مقدار 23/69 درصد و نیز بیشترین CV مربوط به ماه خرداد با مقدار 76/30 و کمترین مربوط به ماه مهر با مقدار صفر می باشد. همچنین درصد فراوانی غذا به ترتیب برای گل ولای 95/16، سنگریزه های شنی سیاه31/16، پوسته صدف ها27/13، دوکفه ایها47/8 درصد، که به عنوان غذای اصلی و جلبک سبز51/7، بقایای گیاهی و جانوری77/5، سنگریزه های شنی رنگی31/5، انواع گیاهان 79/4، جلبک قرمز83/3، پوسته سخت پوستان03/3، حشرات 87/2 درصد، به عنوان غذای فرعی وهمچنین کرم ها23/2، ماهیان91/1، رسوبات91/1، پوسته خرچنگ ها27/1، بنتوزها24/1، رسوبات آلی11/1، خرده های چوب و فلز63/0، اسکوئید31/0، فلس15/0 درصد به عنوان غذای تصادفی شناسایی شدند. Manuscript profile

این تحقیق با هدف بررسی عملکرد باکتری های لاکتوباسیلوس(Lactobacillus spp.) به عنوان پروبیوتیک بر میزان مقاومت لارو میگوی سفید غربی(Liptopenaeus vannamei) در برابر تست های تنش انجام پذیرفت. در این مطالعه لاروهای میگوی سفید غربی از مرحله 1M الی 5PL در سطل های پلاستیکی 20 لیتری که تا 10 لیتر آن آبگیری شده بودند با تراکم 50 عدد لارو در لیتر ذخیره سازی و به صورت طرح کاملاً تصادفی در قالب 2 تیمار آزمایش به نام های A( تغذیه از روتیفر غنی شده با پروبیوتیک) و B(تغذیه از روتیفر غنی شده با پروبیوتیک به همراه پودر پروبیوتیک حل شده در آب) و شاهد یا C(بدون دریافت پودر پروبیوتیک) به همراه 3 تکرار بصورت 6 وعده در روز، تغذیه و مورد بررسی قرا گرفتند. در پایان دوره(پس از 8 روز) لاروهای میگو توسط تنش های شوری(ppt10 و 45) و فرمالین(ppm100) آزمایش گردیدند. نتایج نشان داد که باکتری های پروبیوتیکی بکار رفته بر روی میزان مقاومت میگوها تاثیرات مثبت و معنی داری گذاشتند(05/0>P) به گونه ای که درصد بازماندگی کل و همچنین نرخ بقاء ناشی از تنش های شوری و فرمالین در تیمارهای حاوی پروبیوتیک(A و B) بطور معنی دار و چشم گیری نسبت به شاهد بهبود یافت(05/0>P). بیشینه میزان بازماندگی و مقاومت در میگوهای تیمار B مشاهده شد که با تیمار A از لحاظ آماری هیچ گونه تفاوت معنی داری نداشت( 05/0 < P). تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از پروبیوتیک با هدف افزایش مقاومت و بازماندگی لارو میگوی سفید غربی می تواند سودمند و مفید باشد. Manuscript profile

بررسی بر روی تغذیه ماهی شورت (Sillago sihama) از تیر ماه 1386 تا مرداد 1387 به مدت 14 ماه در آب های ساحلی شهر بندرعباس صورت پذیرفت. تعداد 572 عدد ماهی شورت ) 238 عدد نر306 عدد ماده و 28 عدد نابالغ ) مورد زیست سنجی، کالبد شکافی و بررسی زیستی قرار گرفت که در این تحقیق کمترین و بیشترین طول کل و وزن بدن مشاهده شده به ترتیب 6 /10، 5/45 سانتی متر و 58/8 ،27/196 گرم بود. میزان R2 محاسبه شده در رابطه های طول – وزن کل نشان دهنده همبستگی مثبت بین طول و وزن این ماهی است(R2>0.5). میزان b محاسبه شده برابر75/2 می باشد که نشان از رشد ایزومتریک دارد. بررسی ها نشان داد که این ماهی با دارا بودن میانگین طول نسبی روده RLG = 0.47± 0.15، گوشتخوارمی باشد. بررسی تغییرات شاخص خالی بودن معده نشان از تغذیه متوسط این آبزی دارد (CV= 59.88). همچنین ترجیح غذایی (FP) برای هر نوع غذا محاسبه گردید که به ترتیب برای بنتوزها، سخت پوستان، ملوک، خرچنگ پهن، میگو، ماهی، پرتاران ، کرم های کم تار، صدف دوکفه ای (Clam)، پوسته کفزیان، دتریتوس، خرچنگ منزوی و آخوندک دریایی برابر 15/59، 82/12، 22/6، 99/5، 91/5، 09/3، 55/2، 05/2 ، 83/0 ، 56/0 ، 46/0 ، 20/0 و 16/0 بود. که غذای اصلی ماهیان را عمدتا بنتوزها ، غذای فرعی را سخت پوستان و سایر اقلام غذایی منجمله مواد دتریتوس یافت شده به عنوان غذای تصادفی بودند که با توجه به یافته های مربوطه این ماهی بنتوز خوار می باشد. میزان تغذیه در اسفند ماه افزایش می یابد و در اردیبهشت ماه کاهش می یابد. Manuscript profile