مسأله آب شیرین و بهداشتی از دغدغه های اغلب کشورهای جهان در قرن حاضر می باشد. در مناطق ساحلی جنوب ایران نیز به دلیل عواملی مانند افزایش جمعیت، محدودیت منابع آب شیرین، گسترش پدیده خشکسالی و افزایش دمای هوا و غیره به شکل حادتری قابل مشاهده است. لذا احداث تأسیسات آب شیرین کن در بهره برداری از آب شور سواحل برای تأمین آب شیرین حائز اهمیت است. در پژوهش حاضر، بخشی از سواحل جنوبی استان بوشهر مورد مطالعه قرار گرفته و پتانسیل محدوده برای مکانیابی تأسیسات آب شیرین کن مورد ارزیابی قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با روش تحلیل سلسله مراتبی(AHP) در نرم افزار expert choice و GIS انجام شده است. 13 معیار در قالب سه معیار عمده دسترسی، حریم ها و عوامل طبیعی وزن دهی شد. لابه های وزن دارشده تلفیق و نقشه نهایی تولید گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد 15/13 درصد منطقه از پتانسیل خیلی بالا، 37/28درصد از پتانسیل بالا، 45/30درصد از پتانسیل متوسط، 45/21 و 57/6 درصد به ترتیب از پتانسیل کم و خیلی کم برخوردار هستند. نقاط شهری کاکی، آبدانف بردستان، سیراف پتانسیل خیلی بالایی برای احداث تأسیسات دارند و به صورت کلی بخش شمالی محدوده مورد مطالعه برای این منظور مناسب تر است. Manuscript profile