به دلیل اهمیت و پیچیدگی بحث مدیریت پورتفولیو، تاکنون بیش از 100 تکنیک مختلف در این زمینه ارائه شده است. در کل نتیجه نهایی این ابزارها، ایجاد لیست اولویت بندی شده ای از پروژهاست که بایستی برای تخصیص منابع، انتخاب شوند. یک ارزیابی از عمومیت تکنیک‌ها نشان می دهد که استفاده از رویکردهای مالی منجر به ایجاد پوتفولیو بهینه نمی شوند مخصوصا در پروژه هایی که در آنها عدم قطعیت اطلاعات بیشتر است ممکن است استفاده از رویکردهای مالی گمراه کننده باشد. در این گونه موارد نیاز است تا این روش ها را با سایر روش های دیگر مانند رویکردهای استراتژیک ترکیب نمود تا بتوان یک پورتفولیو بالانس و همرستا با استراتژی های سازمان را فراهم و سودآوری و تطابق استراتژیک پروژه ها را تضمین نمود. از طرفی سرمایه گذاری های مختلف، به طرق مختلف ارزیابی و انتخاب می شوند. بنابراین تقسیم بندی پروژه ها به سبدهای مختلف به سازمان ها این اجازه را می دهد که پروژه های موجود در یک زیر مجموعه را به وسیله مجموعه ای از معیارها و تکنیک های مشابه و همسان، ارزیابی، اولویت بندی و انتخاب کنند. در این مقاله با انتخاب بخش کشاورزی به عنوان مورد مطالعه سعی شده است نحوه ارزیابی، رتبه بندی و راهبری پروژه ها با رویکرد دسته بندی پروژههای سرمایه گذاری و با استفاده از روش های دلفی، مقایسه زوجی و تاپسیس مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان می دهد که در موارد مشابه با تعیین نوع کسب و کار و سرمایه گذاری و به تبع بومی سازی شاخص‌ها می توان مدل ارائه شده را به کار گرفت. Manuscript profile