زمینه: روانشناسان معتقدند که افکار و هیجان‌های منفی موجب می‌شود فکر، عمل و خلاقیت انسآنها محدود شود. حال آنکه تفکرات و هیجان‌های مثبت موجب گسترده‌تر شدن اعمال می‌شود. تفکرات و هیجان‌های مثبت؛ شادی و شادمانی شیوه‌های معمول تفکر، آدمی را به سوی کنجکاوی و آفرینندگی بیشتر سوق می‌دهد. امروزه بسیاری از روانشناسان معتقدند که می‌توان خلاقیت را از طریق تعلیم و تربیت به دیگران آموخت. هدف: پژوهش حاضربررسی تأثیر آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی بر خلاقیّت و هر یک از زیر بخش‌های سیالی، بسط، ابتکار و انعطاف پذیری دانش آموزان است. روش: بدین منظور، دو کلاس شامل 34 نفر به صورت تصادفی با روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای از مقطع سال اول دبیرستان یکی از مدارس منطقه 5 تهران انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابتدا آزمون خلاقیت عابدی (1374) برای هر دو گروه اجرا و آنگاه مهارت‌های مثبت اندیشی در مدت 10 جلسه به گروه آزمایش، آموزش داده شد. پس از آن دوباره از هر دو گروه، آزمون خلاقیت عابدی گرفته شد. یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش تحلیل واریانس انجام شد. یافته‌ها فرضیه‌های پژوهش مبتنی بر تأثیر آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی بر خلاقیت و هر یک از زیر بخش‌های سیالی، بسط، ابتکار و انعطاف پذیری دانش آموزان را تأیید کرد. بحث و نتیجه گیری: بر این اساس می‌توان نتیجه گیری کرد که با آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی می‌توان خلاقیت دانش آموزان را افزایش داد. Manuscript profile