پایداری مالی، به‌طور کلی، با سیاست‌های جاری و آتی دولت‌ها مرتبط است. اگر دولت‌ها انتظار نداشته باشند که سیاست‌های جاری و آتی به برقراری محدودیت بین دوره‌ای بودجه منجر شود، به آن سیاست مالی ناپایدار گفته می‌شود. در این پژوهش، دربارة تأثیر سیاست مالی بر رشد اقتصادی ایران، طیِّ دورة 1350 تا 1393، با استفاده از روش ARDL بررسی انجام شده است. از لگاریتم تولید ناخالص داخلی به‌عنوان رشد اقتصادی متغیر وابسته و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی، درجة باز بودن اقتصادی و اقدامات سیاست مالی، شامل مخارج مصرفی دولت در بخش عمرانی و جاری و درآمد مالیاتی دولت، به‌عنوان متغیرهای مستقل برای برآورد مدل، استفاده شده است. نتایج نشان‌دهندة آن است که وقفة تولید ناخالص داخلی تا دو سال تأثیر مثبت و معنا‌داری بر متغیر رشد دارد و متغیرهای سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی، درآمد مالیاتی، درجة باز بودن اقتصادی و مخارج مصرفی دولت تأثیر مثبت معناداری بر رشد اقتصادی دارند. تأثیر مخارج جاری دولت و مصارف دولت در بخش جاری تأثیر منفی و معنا‌داری تا دو دوره بر تولید ناخالص داخلی در کشور دارد. Manuscript profile