چکیده در چند دهه اخیر، شهرها با سرعت زیادی گسترش یافته و کشورها با سرعت بیشتری به شهر نشینی و افزایش شهر ها و جمعیت شهری خود دست زده اند . این افزایش جمعیت بیشتر متوجه شهرهای بزرگ بوده است درواقع یکی از بارزترین ویژگی های شهرنشینی در کشورهای توسعه نیافته توزیع فضایی نامناسب شهرها می باشد. به گونه ای که شهر بزرگ که اندازه آن 5 تا 10 برابر اندازه جمعیت شهر دوم است، ایجاد می گردد و با تجمع و تمرکز فعالیت ها در آن به عنوان عامل بازدارنده توسعه در سایر مناطق عمل می کند و در نتیجه باعث تمرکز جمعیت در این شهرها شده و بدنبال آن باعث بر هم خوردن تعادل منطقه ای و ملی شده است. این تحقیق به بررسی و تحلیل تغییرات شبکه شهری در استان ایلام می پردازد ، روش کار در این پژوهش ترکیبی از روشهای اسنادی، توصیفی و تحلیلی است که در مجموع آنچه به عنوان نتیجه گیری کلی از تحول نظام شهری استان ایلام در طول سه دهه از 1355 تا 1385 می‌توان ارائه داد در این نکته قابل جمع بندی است که این نظام با پایداری بسیار اندک ، تغییرات کمی و کیفی شتابانی را پشت سر گذاشته است. جهت این تغییرات افزایش تعداد شهرها و جمعیت شهری و تبدیل الگوی شهرنشینی به شیوه غالب و مسلط الگوی سکونتگاهی بوده است. نظام شهری در همبستگی مستقیم و شدیدی با نظام سیاسی متحول شده است. در کنار فرایندهای طبیعی و تدریجی رشد شهری، سیاست های دستوری برخاسته از ملاحظات امنیتی، سیاسی و استراتژیک، نظام شهری ایلام را به شدت توسعه داده است. Manuscript profile

Manuscript profile