امنیت از مقوله های توسعه پایدار است که تحت تاثیر عوامل مختلف است. برخی از عوامل موثر در این زمینه تحت عنوان عوامل اجتماعی شناخته می شوند. هر منطقه شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی خود را دارد و همین تفاوت ها، ضرورت شناخت عوامل اجتماعی در هر منطقه را بخوبی نشان می دهد. هدف این پژوهش بررسی عوامل اجتماعی موثر بر امنیت پایدار در شهرستان ایذه و ارائه راهکارهای ارتقای آن است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر گردآوری داده های میدانی(پیمایشی) است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه بوده است. جامعه آماری پژوهش را کارشناسان تشکیل داده اند که به روش گلوله برفی، 85 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شد. روایی پرسش نامه از طریق نخبگان تایید و پایایی نیز با آلفای کرونباخ بیشتر از 70/0 تایید شد. نتیجه پژوهش نشان داد که همه عوامل اجتماعی موثر بر امنیت پایدار در سطح کمتر از 05/0 و برابر با 000/0 معنادار بوده اند. بر اساس نتایج بیشترین میانگین مربوط به عامل جلوگیری از تبعیض با مقدار 058/3 و حداقل میانگین مربوط به عامل ایجاد اشتغال برای جوانان با مقدار 411/1 بوده است. بنابراین مقایسه حداقل و حداکثر میانگین عوامل اجتماعی نشان می دهد که وضعیت نامطلوبی وجود دارد. از دیگر عوامل اجتماعی موثر بر امنیت پایدار وضعیت ضعیفی دارند می توان به فرصت های برابر و مساوی(435/2)، مدیریت شبکه های اخلاقی و اجتماعی(564/2)، توسعه گردشگری منطقه(788/1)و هویت اجتماعی در منطقه(400/2) اشاره نمود. نتیجه بخش دیگر پژوهش تایید نمود که ارتقای عوامل اجتماعی می تواند در بهبود امنیت پایدار منطقه موثر باشد. در این زمینه عامل بهبود هویت اجتماعی منطقه با مقدار بتا برابر با 694/0 ؛ عملکرد نهادها و سازمان های مدیریتی منطقه با مقدار بتا 347/0 و فرصت های اجتماعی و اقتصادی با مقدار بتا 234/0، ، بیشترین تاثیرگذاری در ارتقای امنیت پایدار دارند. Manuscript profile

آتوسعه هر مکان جغرافیایی به ظرفیت های طبیعی و انسانی آن وابسته است. آنچه که می تواند توسعه هر مکان را تسریع یا کند نماید، نوع تصمیم گیری ها و سیاست های حاکم در آن بخش از سطوح کلان تا خرد است. توسعه گردشگری نیز از این سیاست ها، مستثنی نیست. بنابراین بخشی از توسعه گردشگری منوط به سیاست های مورد تاکید است. هدف این تحقیق شناخت و سپس تحلیل سیاست های توسعه گردشگری در دو سطح کلان و خرد به صورت مطالعه موردی در شهر دهدز شهرستان دزپارت است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر داده های میدانی است. روش گردآوری داده ها در مرحله اول مصاحبه و کنکاش در اسناد مختلف علمی و اجرایی و سپس تکمیل پرسش نامه بوده است. جامعه آماری تحقیق را کارشناسان ادارات منطقه دزپارت تشکیل داده اند. با توجه به نبود آمار دقیق در این زمینه، تعداد 50 نفر مورد پرسشگری قرار گرفتند. روایی پرسش نامه انجام و پایایی آن نیز با ضریب کرونباخ بالای 70/0 تایید شد. نتیجه آزمون تی تک نمونه ای نشان داد که تمامی سیاست های خرد و کلان توسعه گردشگری در سطح کمتر از 05/0 معنادار هستند. بر اساس نتایج آزمون دو سیاست تقویت پیوندهای فرهنگی میان منطقه با استان های همجوار با میانگین 82/4 و تشکیل سایت اطلاعات گردشگری با میانگین 58/4 به عنوان مهمترین سیاست های کلان توسعه گردشگری و دو سیاست دیدگاه مثبت مدیران نسبت به ظرفیت گردشگری با میانگین 76/4 و تنوع مشاغل خدماتی با میانگین74/4 به عنوان مهمترین سیاست های خرد گردشگری شناخته شده اند. نتیجه رگرسیون نیز تایید نمود که در مجموع سیاست های کلان و خرد بررسی شده بیش از 71 درصد می توانند متغیر توسعه گردشگری را تبیین نمایند، اما سیاست های کلان تاثیرگذاری بیشتری نسبت به سیاست های خرد دارند. Manuscript profile

توسعه گردشگری در هر منطقه‌ای، نیازمند توجه به برخی شاخص‌ها و ارتقاء آنها است. از مهمترین عناصر مرتبط با گردشگری، عناصر فرهنگی است. هدف این تحقیق بررسی تأثیر عناصر فرهنگی در توسعه گردشگری شهرستان دزپارت است. روش تحقیق بر مبنای هدف، توصیفی-تبیینی و بر اساس نحوه گردآوری داده‌ها، کمی بوده است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش نامه بوده که روایی آن از طریق جامعه نخبگان تأیید و پایایی آن نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 79/0 تأیید شد. جامعه آماری تحقیق را کارشناسان ادارات شهرستان دزپارت تشکیل داده‌اند. آمار دقیقی در زمینه تعداد کارشناسان در دسترس نبوده است. در این تحقیق 50 کارشناس مورد پرسشگری قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که عناصر توسعه گردشگری به‌جز دو متغیر جاذبه‌های تاریخی-فرهنگی با میانگین 66/3 و امنیت با میانگین 68/3، وضعیت مطلوبی در منطقه ندارند. همبستگی پیرسون از وجود رابطه بین عناصر فرهنگی و توسعه گردشگری اشاره دارد که با تحلیل رگرسیون، بیشترین تأثیرگذاری در توسعه گردشگری منطقه مربوط به شاخص جاذبه‌های تاریخی-فرهنگی با ضریب 163/0 و سپس آموزش و سواد با ضریب 132/0 است. نتیجه آن‌که عناصر فرهنگی منطقه، قابلیت توسعه گردشگری و رفع چالش‌های موجود را دارند. برای توسعه گردشگری، چهار راهبرد فرهنگی شامل مشارکت و سازمان‌های مردمی، مدیریت و برنامه‌ریزی خدمات، آموزش و نیروی متخصص و توانمند سازی زنان پیشنهاد می‌شود. Manuscript profile