بافت‌های اکولوژیک شهری به سبب ضوابط و مقررات موجود اعمال شده توسط ارگان‌های مختلف و عدم کنترل بهینه توسط هر کدام از این‌سازمانها و از طرف دیگر کاربری‌های تعریف شده در نقشه‌های طرح تفضیلی شهری با توجه به سرانه‌های در نظر گرفته شده نیازمند مدیریت متحد اکولوژیک بوده که کنترل و نظارت بهینه بر کل این پهنه‌ها داشته باشد. مدیریت اکولوژیک شهری یکی از انواع حوزه‌های مختلف مدیریت شهری و از مهم‌ترین عوامل تاثیر گذار بر پایداری بافت‌های اکولوژیک شهری است. هدف این رساله ارائه مدلی برای ارزیابی عملکرد مدیریت اکوتوریسم با تأکید بر مدیریت بافت اکولوژی شهر در منطقه 9 شهرداری اصفهان، می‌باشد. به این منظور از روش گرانددتئوری، استفاده شده است. با کمک مطالعات کتابخانه‌ای و مطالعات میدانی و پیاده‌سازی روش گرانددتئوری، 3 بعد و 10 مقوله و 35 زیرمقوله، استخراج شده است. ابعاد اصلی شامل مدیریت بافت شهری با مقوله‌های، قانونگذاری، برنامه‌ریزی، مدیریت منابع و کنرل و نظارت؛ بافت اکولوژی با مقوله‌های، حفاظت و توسعه و بهسازی، اکوتوریسم با مقوله‌های، اقتصادی، اجتماعی، زیست‌محیطی و فرهنگی، هستند. نتایج این پژوهش نشان‌دهنده این است که، وضعیت فعلی مدیریت بافت اکولوژی منطقه 9 شهرداری اصفهان مطلوب نیست ولی با انجام اقداماتی می‌توان، وضعیت را بهبود بخشید. براساس نتایج حاصل از انجام این پژوهش می‌توان گفت، ضعف در قوانین، عدم‌برنامه‌ریزی مناسب و توجه نکردن به کاربری‌های اصولی، سبب شده که وضعیت اکولوژیکی منطقه در حال حاضر در شرایط مطلوب نباشد. Manuscript profile