تاب‌آوری شهری با شدت فزاینده تغییرات اقلیمی و بلایای طبیعی در شهرها، مفهومی جذاب در محافل دانشگاهی و سیاست گذاری است. اگرچه مطالعات مختلفی در مورد تاب آوری شهری انجام شده، با این حال مطالعات اندکی در ارتباط با راهبردهای ارتقای تاب آوری شهری انجام شده است. هدف این مطالعه ارائه استراتژی های کلیدی بهبود تاب‌آوری شهر تهران در برابر بلایای طبیعی است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است. برای تدوین راهبردهای مناسب در جهت بهبود تاب‌آوری شهر تهران در برابر مخاطرات طبیعی از چارچوب تحلیلی تدوین استراتژی دیوید (2001) و مدل AHP استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که راهبرد تهیه سند چشم انداز برای کاهش ریسک و آسیب پذیری و ارتقای تاب آوری شهر تهران و راهبرد شناسایی و ارزیابی محدوده های با ریسک و آسیب پذیری بالای اجتماعی، اقتصادی، کالبدی-زیرساختی، محیطی و مدیریتی و اولویت دهی به بازآفرینی آن ها با تاکید بر تاب آوری مهم ترین راهبردها در راستای ارتقای تاب آوری شهر تهران هستند. Manuscript profile