شوری و افزایش سدیم خاک به علت تجمع نمک پدیده‌ای است که در اراضی فاریاب مناطق خشک و نیمه‎خشک اتفاق می‎افتد و اصلاح اراضی شور تأثیر بسزایی در افزایش تولید محصول دارد. کشاورزی فاریاب که از چند دهه قبل توسعه زیادی پیدا کرده است باعث افزایش شوری در اراضی آبی شده و افزایش اراضی آبی که در اثر تجمع نمک بصورت لم یزرع درآمده‌اند ساختار اجتماعی، اقتصادی و زیست بوم محلی را تهدید می‌کند. هدف اصلی این تحقیق بررسی میزان اعتبار مدل‎های تجربی شوری زدایی نمک‎های محلول خاک‎های شور و سدیمی و هم‎چنین ارایه فرمول تجربی مناسب جهت برآورد آب خاک‎شویی برای اصلاح خاک مناطق مورد نظر بوده است. بنابراین آزمایش خاک‎شویی روی 2 سری خاک، یکی سری خاک ابوبقال در زیر گروه Typic Salorthids در رده اریدی سول (Aridisals) با کلاس شوری و قلیائیت S4A4 (منطقه 1) و دیگری سری خاک رامین در زیر گروه Typic Torrifluvents در رده انتی سول (Entisols) با کلاس شوری و قلیائیت S3A2 (منطقه 2)، با استفاده از آب رودخانه کارون با چهار تیمار 25، 50، 75 و 100 سانتی‎متر آب خاک‎شویی و در سه تکرار تا عمق نمونه‎برداری 200 سانتی‎متری خاک در استوانه های مضاعف در جلگه خوزستان (شمال اهواز) انجام گرفت. نتایج نشان داد که با کاربرد 100 سانتی‎متر عمق آب خاک‎شویی در منطقه 1، 12/87% و در منطقه 2، 54/84% املاح تا عمق 100 سانتی‎متری شسته شده اند. هم‎چنین نتایج ارزیابی 18 مدل مختلف شوری‎زدایی نشان داد که در منطقه 1، مدل تجربی درجه سوم و در منطقه 2، مدل نمایی بالاترین همبستگی و دقت را دارا بودند. Manuscript profile

به منظور تعیین مکان مناسب برای خاکچال، ابتدا با گردآوری نیازمندی های کاربری زمین به عنوان خاکچال از منابع مختلف، جدولی برای تعیین درجه تناسب زمین ها به منظور استفاده برای محل دفن بهداشتی پسماندها با استفاده از چارچوب فائو طراحی شد، سپس به‎طور موردی داده های مربوط به کیفیت زمینِ فعلی خاکچال تبریز جمع آوری و در جدول مذکور قرار داده شد و در نهایت درجه تناسب آن مشخص گردید. پس از شناسایی کیفیت های زمین مورد استفاده به عنوان خاکچال پسماندهای شهر تبریز و تطبیق این موارد با معیارهای لازم برای بهداشتی بودن خاکچال موجود در جدول مذکور، درجه تناسب محل فعلی دفن پسماندهای شهر تبریز با محدودیت زیاد یا تناسب کم (S3) تعیین شد و پیشنهاداتی به منظور جلوگیری هر چه بیشتر آلودگی منابع آب های سطحی و زیرزمینی که مورد استفاده برای آبیاری در بخش کشاورزی می باشنـد داده شـد. از آن جملـه می توان به استفاده از لایه های نفوذناپذیر مانند ژیوممبران و ژیوتکستایل، ایجـاد سیستـم زهکشـی برای جمع آوری شیرابه تولیدشده و پمپاژ آن به خارج از محل دفن، استفاده از حوضچه‎های تبخیری، تفکیک نوع پسماند از نظر بیمارستانی و غیربیمارستانی بودن، جداسازی زباله های تر از خشک در مبدا و غیره اشاره نمود. Manuscript profile