به منظور تعیین اثر مقادیر مختلف پتاسیم و روی بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک نخود در شرایط دیم، آزمایشی در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل پتاسیم در چهار سطح 0، 30، 60 و 90 کیلوگرم در هکتار و روی در سه سطح 0، 3 و 6 در هزار بودند. صفات مورد بررسی شامل عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد دانه در بوته، تعداد غلاف در بوته، میزان کلروفیل a، b و کل، محتوی رطوبت نسبی برگ، پایداری غشای سلولی و پتانسیل اسمزی بودند. کاربرد پتاسیم و روی موجب افزایش عملکرد و اجزای عملکرد شد به طوری که بیشترین عملکرد دانه با کاربرد 60 کیلوگرم در هکتار پتاسیم و محلول پاشی 6 در هزار روی به دست آمد. همچنین حداکثر عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد دانه در بوته، کلروفیل a، b و کلروفیل کل و رطوبت نسبی برگ، پایداری غشای سلولی و پایین ترین پتانسیل اسمزی به تیمار 90 کیلوگرم در هکتار پتاسیم و تیمار 6 در هزار روی اختصاص یافت. کاربرد روی و پتاسیم موجب بهبود شاخص های تحمل به تنش و کاهش آسیب های ناشی از تنش خشکی شده و عملکرد را افزایش داد. Manuscript profile

اثر تاریخ کاشت و کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد سورگوم دانه ای در سال 1390 در منطقه بیرجند بررسی شد. آزمایش با چهار سطح کود نیتروژن شامل شاهد (صفر)، 100، 150 و 200 کیلوگرم در هکتار و سه تاریخ کاشت شامل 30/2، 15/3 و 30/3 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. مصرف کود نیتروژن موجب افزایش معنی دار عملکرد تا 078/6 تن در هکتار گردید به طوری که با مصرف 200 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن عملکرد به شکل چشمگیری افزایش یافت. همچنین مصرف کود نیتروژن 200 کیلوگرم در هکتار باعث افزایش عملکرد بیولوژیک تا 561/20 تن در هکتار گردید. اثر کود نیتروژن بر وزن صد دانه و تعداد دانه در سطح احتمال 1% معنی دار بود. بهترین زمان کشت مربوط به تاریخ کاشت اول بود که عملکرد و اجزای عملکرد افزایش یافتند. همچنین اثر متقابل بر هیچکدام از صفات مورد بررسی معنی دار نشد. با توجه به نتایج این آزمایش می توان برای دستیابی به حداکثر عملکرد از 200 کیلوگرم کود نیتروژن در تاریخ کاشت اول استفاده کرد. Manuscript profile