شهر مشهد به عنوان دومین کلانشهر کشور و قطب جاذب جمعیت نواحی شرقی کشور نیازمند توسعه کالبدی و فضایی متناسب با رشد جمعیتی است و با توجه به کمبود زمین شهری و هزینه بر بودن توسعه افقی شهر، رویکرد فشرده سازی شهری، از طریق احیاء بافتهای فرسوده شهری و استفاده مجدد زمین در دستور کار برنامه ریزان شهری قرار گرفته است. در تحقیق حاضر منطقه نه شهرداری مشهد به عنوان یک نظام اجتماعی بررسی شد. این منطقه جزو مناطق جوان بوده و رشد ارتفاعی قابل توجهی داشته است. پژوهش با هدف بررسی و تحلیل وضعیت مشارکت و اعتماد اجتماعی بلندمرتبه نشینان شهری در شهر زیارتی مشهد تدوین شده و بر این فرض استوار است که؛ بین شاخص های اجتماعی- فرهنگی مشارکت اجتماعی ساکنان بلندمرتبه ها و وضعیت اعتماد اجتماعی آن ها رابطه معناداری وجود دارد. نتایج تحقیق نشان داد؛ بین مشارکت اجتماعی و اعتماد ساکنین بلندمرتبه ها رابطه معناداری وجود دارد و هرچه مشارکت اجتماعی در بلندمرتبه ها بالاتر است اعتماد بین ساکنین نیز بیشتر است و برعکس با کاهش مشارکت اجتماعی ساکنین بلندمرتبه ها، اعتماد بین شخصی آنان نیز کاهش می یابد. Manuscript profile