هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی صلاحیت مربیگری سرمربیان تیم های فوتبال لیگ برتر کشور، از دید بازیکنان تیم ها است. متغیرهای مورد نظر، شامل میزان توانایی مربی در ایجاد انگیزش در تیم، اتخاذ استراتژی مناسب برای بازی، به کارگیری تکنیک‌های مناسب برای بازی و میزان خصوصیات شخصیتی مثبت مربی تیم بود. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی بازیکنان فوتبال تیم های حاضر در لیگ برتر کشور تشکیل می دادند و حجم نمونه، با استفاده از فرمـول نمونه گیری کوکران، برابر 225 نفر درنظر گرفته شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامۀ استاندارد 24 سؤالی تعیین صلاحیت مـربیان(CCS) بود. اطلاعات حاصل، ازطریق آمار توصیفی و آزمون ناپارامتریک رتبه بندی فریدمن، تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش، بیانگر مناسب‌بودن وضعیت توانایی مربی در به‌کارگیری تکنیک های مناسب برای بازی و خصوصیات شخصیتی مثبت مربی و نامناسب‌بودن وضعیت توانایی مربی در ایجاد انگیزش در تیم و اتخاذ استراتژی مناسب برای بازی بود. به‌علاوه، براساس نتایج آزمون فریدمن، ابعاد چهارگانۀ صلاحیت مربیگری مربیان، به ترتیبِ اولویت، شامل میزان توانایی مربی در به‌ کارگیری تکنیک های مناسب برای بازی، میزان خصوصیات شخصیتی مثبت مربی تیم، میزان توانایی مربی در ایجاد انگیزش در تیم و میزان توانایی مربی در اتخاذ استراتژی مناسب برای بازی بود. Manuscript profile