برقراری ارتباط مؤثر یکی از مسائل کلیدی در محیط دانشگاه است و این ارتباط می تواند بر موفقیت تحصیلی و شغلی دانشجویان تأثیر زیادی داشته باشد. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر پیش‌بینی ارتباط موثر براساس توانایی مقابله با استرس و توانایی حل مسئله در بین دانشجویان بود. این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در نیم سال دوم سال تحصیلی 1402-1401 تشکیل دادند که بر اساس فرمول فیدل و تاباچنیک (2007) و به روش نمونه گیری تصادفی 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های مقابله با موقعیت استرس زا اندلر و پارر(۱۹۹۰)، حل مسئله هپنر (1982) و ارتباط موثر کوئین دام (2004) بود. فرضیه تحقیق به روش تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد با توجه به میزان ضریب تعیین (0.43=R2) واریانس تبیین شده ارتباط موثر به عنوان متغیر ملاک توسط متغیر های پیش بین توانایی مقابله با استرس و توانایی حل مسئله در حد قوی می باشد و ابعاد اعتماد (β=0.154 p<0.01) و اشتیاق توانایی حل مسئله (β=-0.347, p<0.01) و بعد مساله مدار توانایی مقابله با استرس(β=0.239, p<0.01) با ضرایب مثبت، بیشترین تاثیر را در پیش بینی ارتباط موثر دانشجویان نشان دادند. با توجه به نتایج این پژوهش اعتماد و اشتیاق به حل مسئله‏‏‏ و توانایی مقابله با استرس مسئله مدار باعث بهبود و تقویت ارتباط موثر در دانشجویان می گردد.