این پژوهش با هدف تعیین رابطۀ بین پرخاشگری، ابراز وجود و افسردگی با آمادگی به اعتیاد در دانشجویان دختر دانشگاه علامه طباطبایی انجام شد . روش پژوهش همبستگی و جامعۀ آماری دختران دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی تهران در سال 1390 بودند. از میان آنها 150 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با پرسشنامه‌های پرخاشگری اهواز (1379)، پرسشنامۀ ابراز وجود گمبریل و ریجی (1975)، پرسشنامۀ افسردگی بک (1961) و پرسشنامۀ آمادگی به اعتیاد زرگر (1385) مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌ها از طریق آمار توصیفی (فراوانی، شاخص‌های مرکزی و محاسبۀ ضریب همبستگی) و آمار استنباطی (رگرسیون چندمتغیره به شیوۀ همزمان) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که رابطۀ بین متغیرهای پرخاشگری، ابراز وجود و افسردگی با آمادگی به اعتیاد معنادار است (01/0> P ). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیری نشان داد که ترکیب خطی پرخاشگری، ابراز وجود و افسردگی توان پیش‌بینی آمادگی به اعتیاد را دارند (01/0> P ) . Manuscript profile

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر سبک های دلبستگی و صمیمیت زناشویی زوجین شهر تهران بود. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری کلیه زوجین شهر تهران در سال 1398 بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 30 زوج انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در 2 گروه جایگزین شدند(هر گروه 15 زوج). گروه‌ آزمایش تحت طرحواره درمانی قرار گرفت. از مقیاس سبک های دلبستگی کولینز(1996) و پرسشنامه صمیمیت زناشویی باگاروزی( 1997) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی(تحلیل واریانس آمیخته و آزمون بن فرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد درمان مذکور در مرحله پس‌آزمون و پیگیری اثربخشی معناداری بر سبک های دلبستگی و صمیمیت زناشویی داشته است(05/0>P). نتایج این پژوهش دارای تلویحات کاربردی جهت استفاده از برنامه های مداخلات درمانی دارد که در آن از رویکرد طرحواره درمانی جهت کاهش مشکلات زناشویی استفاده شد. همچنین بر اساس یافته های این پژوهش، می توان جهت بهبود سبک های دلبستگی و صمیمیت زناشویی زوجین از برنامه های زوج درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی استفاده کرد. Manuscript profile