هدف این پژوهش، تدوین و تعیین اثربخشی برنامه‎ای مبتنی بر مدل پردازش اطلاعات بر مهارت‎های اجتماعی افراد دارای درخودماندگی با کنش‎وری بالا بود. اینپژوهش از نوع شبه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون‌ـ پس‌آزمون و پیگیری باگروه گواه وجامعه آن شامل همه نوجوانان دارای درخودماندگی با کنش‎وری بالا در شهر سیرجان بود که از بین افراد مراجعه‌کننده به مرکز اتیسم مهرک، ابتدا 12 نفر به‌صورت هدفمند انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش(6n=)و گواه (6n=)تقسیم شدند. در مرحله پیش‌آزمون،مقیاس درجه‌بندی مهارت‌هایاجتماعی گرشام و الیوت‌ـ نسخه والد و معلم (1990) و نیز مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با والدین و نوجوان روی گروه نمونه اجرا شد.برنامه آموزشی طی 12 جلسه دوساعته به‌صورت هفته‌ای دو بار روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواهآموزشی دریافت نکرد. 60 روز پس از پایان جلسه‌ها، گروه‌ها به لحاظ وضعیت مهارت‌های اجتماعی بار دیگر ارزیابی شدند تا ماندگاری نتایج، مورد بررسی قرار گیرد.نتایج نشان داد، آموزش مهارت‎های اجتماعی برمبنای این مدل به بهبود، تعمیم (مصاحبه با والدین و نوجوان) و ماندگاری مهارت‎های اجتماعی منجر شده است. بنابراین آموزش مهارت‎های اجتماعی متکی بر اصول مدل پردازش اطلاعات اجتماعی باعث بهبود، تعمیم و ماندگاری مهارت‎های اجتماعی در نوجوانان درخودمانده می‎شود. Manuscript profile

این پژوهش با هدف شناسایی و درک نیازهای اجتماعی مراقبان بیماران مبتلا به سرطان، درجهت فراهم سازی اطلاعات لازم جهت طراحی مداخلات آموزشی و روانشناختی مبتنی بر نیازهای این مراقبان انجام شده است. پژوهش به شیوه‌ای کیفی و با استفاده از رویکرد نظریه رویه در سال 1399 انجام شده است. مشارکت کنندگان را مراقبان بیماران مبتلا به سرطان در تهران تشکیل داده‌اند. اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با 21 مراقب و با استفاده از نمونه‌گیری نظری و هدفمند تا رسیدن به اشباع اطلاعات گردآوری شد. براساس کدگذاری متون مصاحبه‌ها و مشاهدات صورت گرفته، نیازها و طبقه‌بندی‌ آنها استخراج گردید. نیازهای حمایت اجتماعی کشف شده در سه مقولـه‌‌ی عاطفی، ابـزاری، و اطلاعـاتی قابل دسته بندی شد. مقوله‌های فرعی استخراج شده از این نتایج عبارتند از: "نیاز به مراکز تخصصی و سازمان‌های حمایتی"، "نیاز به پشتیبانی شغلی"،"نیاز به ارتباط با جامعه" و "نیاز به اطلاعات پزشکی و سلامت روان". یافته‌ها نشان دادند، عواقب اجتماعی سرطان برای مراقب چشمگیر است. از بعد اجتماعی، جداشدن مراقب از جامعه جدی است و حتی بعد از اتمام دوره‌ی مراقبت، بازگشت مراقب به جامعه دچار مشکلاتی می‌شود. در این خصوص توانمندسازی مراقبان در مورد پیامدهای اجتماعی‌ای که ممکن است تجربه کنند و همچنین آموزش افراد جامعه و نزدیکان برای درک بیشتر شرایط مراقب مفید می‌باشد. داشتن اطلاعات پزشکی و سلامت روان در ایجاد احساس کنترل به مراقب کمک می‌کند. ایجاد آگاهی در بین متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و همچنین پشتیبانی شغلی از دیگر عوامل مهم برای برطرف کردن نیاز اجتماعی مراقبان شناسایی گردید. Manuscript profile