هدف این پژوهش آزمون دو مدل واسطه‎گری نسبی و کامل مشکلات درونی‎سازی بین ناگویی هیجانی و مشکلات برونی‎سازی در دختران نوجوان بود. به این منظور 297 دانش‎آموز دختر در مقطع دبیرستان از مناطق تهران به روش نمونه‎برداری خوشه‎ای انتخاب و با مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، 1994) و مقیاس خودگزارش‎دهی مشکلات رفتاری کودک و نوجوان (آشنباخ، 1991) ارزیابی شدند. داده‎ها با استفاده از روش مدل‎ یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد که مدل واسطه‎گری کامل مشکلات درونی‎سازی در رابطة بین ناگویی خلقی با مشکلات برونی‎سازی با داده‎ها برازش مطلوب دارد. همچنین نتایج نشان داد که رابطه ناگویی خلقی مشکلات درونی‎سازی و رابطه مشکلات درونی‎سازی و مشکلات برونی‎سازی مثبت معنادار بود. تفسیر این نتایج به این معناست که ناگویی هیجانی فقط در افرادی به مشکلات برونی‎سازی تبدیل می‎شود که در آنها مشکلاتی نظیر اضطراب، افسردگی، کناره‎گیری و شکایت‎های جسمانی پدید آورد. Manuscript profile