چکیده:زوج درمانی هیجان مدار یکی از شیوه های درمانی زوجین است که بر چرخه های منفی تعاملی پایدار در اثر آسیب پذیری هیجانی عمیق توجه دارد و بر کاهش آشفتگی از طریق مداخله در سطح هیجانی تلاش می نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر کاهش افسردگی و بهبود الگوی ارتباطی زوجین است. پژوهش حاضر تجربی با طرح پیش آزمون و پس- آزمون با گروه کنترل است که روش‌ مبتنی بر زوج درمانی هیجان مدار به عنوان متغیر مستقل و متغیرهای کاهش افسردگی و بهبود الگوی ارتباطی زوجین به عنوان متغیرهای وابسته در نظر گرفته شدند. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زوجین شاغل در ادارات رامهرمز بودند. برای انتخاب نمونه از بین زوجین واجد شرایط ورود به مطالعه 50 زوج انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر زوج درمانی هیجان مدار با دستورالعمل اجرایی جانسون قرار گرفتند. در این مدت هیچ گونه مداخله‌ای روی گروه کنترل انجام نشد. جلسات درمانی یک بار در هفته و به مدت 90 دقیقه و در مجموع 10 جلسه اجرا شد. داده های آزمودنی ها به وسیله پرسشنامه افسردگی بک، تعارضات زناشویی جمع‌آوری و به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون روش رگرسیون خطی، استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه (آزمایش و کنترل) اختلاف معناداری وجود دارد؛. و زوج درمانی هیجان مدار باعث کاهش نمره افسردگی و بهبود الگوی ارتباطی زوجین ، در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد. واژگان کلیدی: افسردگی، بهبود الگوی ارتباطی زوجین ، زوج درمانی هیجان مدار Manuscript profile

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مدیریت زمان بر اضطراب امتحان و گوشه‌گیری دانش‌آموزان دبیرستان‌های دخترانه شهر یاسوج بود. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی مورد مطالعه کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر دبیرستان‌های شهر یاسوج در سال تحصیلی 1395-1394، و تعداد آنها 3017 نفر می‌باشد. تعداد 60 نفر از آنان به شیوه‌ی نمونه‌گیری تصادفی و پس از اجرای پرسشنامه‌های اضطراب امتحان و احوال شخصی وودورث و بر اساس کسب رتبه‌ی درصدی بالای 70 در پرسشنامه‌ی اضطراب امتحان و نمره بالاتر از 6 در پرسشنامه‌ی احوال شخصی وودورث انتخاب و به‌ طور تصادفی در گروه آزمایش و گواه به طور برابر (30 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت 10 جلسه، آموزش مدیریت زمان را دریافت نمودند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. پس از اتمام جلسات، پس‌آزمون پرسشنامه‌های ذکر شده از دانش‌آموزان گرفته شد و داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مدیریت زمان موجب کاهش اضطراب امتحان و بهبود گوشه‌گیری دانش‌آموزان شده است. در مجموع نتایج پژوهش حاضر نشان داد روش آموزش مدیریت زمان می‌تواند در کاهش اضطراب امتحان و بهبود گوشه‌گیری دانش‌آموزان مؤثر باشد. Manuscript profile