سابقه و هدف: استفاده از نانوپارتیکل‌ها یکی از جدیدترین روش‌های ساخت واکسن‌های نوین است. نانو واکسن‌ها بر پایه پلیمرهای زیست تخریب پذیر، پاسخ‌های ایمنی قوی‌تری تولید می‌کند. این پژوهش با هدف طراحی نانوواکسن هموفیلوس آنفولانزا تیپ b در مدل حیوانی انجام شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه پلی ریبوز ریبیتول فسفات(PRP) هموفیلوس آنفولانزادر ساختار نانوپارتیکل‌های پلی لاکتیک کوگلیکولیک اسید(PLGA)- کیتوزان بارگذاری شد. آزمون‌های تائیدی اندازه و شارژ، AFM، FT-IR، درصد رهاسازی و بارگذاری آنتی‌ژن‌ها ازساختار نانو پارتیکل‌ها محاسبه و میزان سمیت و قدرت آنتی‌ژنیسیته نانوواکسن با روش الایزا بررسی شد. چهار گروه از موش‌های ماده نژاد سوری به منظور انجام واکسیناسیون انتخاب و گروه‌بندی شدند. واکسیناسیون و خون‌گیری از قلب موش‌ها انجام و نمونه‌های سرمی گردآوری گردید و پاسخ‌های آنتی‌بادی علیه PRP برای مجموع IgG وIgM اندازه گیری شد. به منظور بررسی میزان آسیب بافتی، آزمون پاتولوژی انجام شد.یافته‌ها: افزایش سایز نانوپارتیکلها از 3/47±167 به 2/4±209 و تصاویرمیکروسکوپ الکترونیAFM قبل و بعد از لودینگ آنتیژنها موفقیت آمیز بودن کپسولاسیون آنتیژن در ساختار نانو پارتیکلها را با راندمان 78% نشان داد نتایج حاصل از الایزا و پاتولوژی اندامهای حیاتی حاکی از افزایش عیار آنتیبادیهای IgG مجموع وIgM در نانو واکسنHIB در مقایسه با PRP و عدم سمیت نانوواکسن در اندامهای حیاتی موش بود.نتیجه‌گیری: نتایج بیانگر این است که نانوواکسن حاصل به مراتب قدرت جذب و ایمنی‌زایی بیشتری داشته و می‌توانند به عنوان واکسنی موثر علیه بیماری‌های ایجاد شده از طریق هموفیلوس آنفولانزا تیپ b عمل نماید. Manuscript profile