دیپلماسی تجاری مربوط به موضوع های سیاست کلان تجاری بوده و به دنبال تامین اهداف و منابع توسعه ای کشور است و مسائلی از قبیل ثبات اقتصادی، امنیت غذایی، تامین مسکن، مبارزه با فقر، قانون رقابت و منطقه گرایی است. هدف از تحقیق حاضر آینده پژوهشی دیپلماسی تجاری در تجارت بین الملل است. این پژوهش ترکیبی از رویکردهای کیفی و کمی است که در آن از روش داده بنیاد جهت طراحی الگوی دیپلماسی تجاری در تجارت بین الملل استفاده شد و از روش معادلات ساختاری به روش کمترین مجذورات جزئی برای آزمون مدل مفهومی پژوهش بهره گرفته شد. جامعه آماری در بخش کیفی پژوهش خبرگان حوزه تجارت بین الملل بودند و جامعه آماری در بخش کمی مدیران، معاونین و کارشناسان شرکت های صاداراتی و وارداتی شهر تهران بودند. یافته ها نشان می دهد که اثر مستقیم عوامل مالی بر عوامل سیاسی در سطح (01/0>P) مثبت و معنادار است. همچنین عوامل مالی بر عوامل فرهنگی در سطح (01/0>P) تاثیر معنی دار دارد. همچنین نتایج نشان داد که اثر مستقیم عوامل سیاسی و عوامل فرهنگی بر عوامل بازار در سطح (01/0>P) مثبت و معنادار است و اثر مستقیم عوامل مداخله گر بر عوامل بازار در سطح (01/0>P) منفی و معنادار است. Manuscript profile