یکی از بیماریهای قرن حاضر که متأسفانه اکثر جوانها به آن مبتلا می شوند بیماری ام. اس می باشد که هنوز از نظر پزشکان متخصص دنیا علت آن مشخص نیست. در این مطالعه قصد بر آن است تا تحرک اجتماعی این بیماران سنجیده شود. روش مورد استفاده، پیمایش از نوع توصیفی است. افراد نمونه، به صورت تصادفی بین 300 نفر بیمار مبتلا به ام. اس در تهران با ابزار پرسشنامه انتخاب گردید. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته های این مطالعه نشان داد که مشارکت اجتماعی بیماران ام اس با ضریب تعیین 217/0، تعامل و روابط اجتماعی بیماران با ضریب تعیین 115/0، نگرش اجتماعی بیماران با ضریب تعیین 235/0، وضعیت خانواده بیماران با ضریب تعیین 261/0، دستیابی به فرصت های برابر بیماران با ضریب تعیین 488/0 بر تحرک اجتماعی آنان اثر گذار است. شدت وابستگی دو متغیر سن و تحرک اجتماعی بیماران با سطح معنی داری 000/0 می باشد و تا حدی تاثیرگذار است. جنسیت با سطح معنی‌داری 568/0 بر تحرک اجتماعی بیماران موثر نمی باشد. وضعیت تاهل با سطح معنی داری 03/0 و وضعیت اقتصادی با سطح معنی داردی 03/0 بر تحرک اجتماعی بیماران موثر می باشند. نتایج حاکی از آن است که هرچه مشارکت اجتماعی، تعامل و روابط اجتماعی و دستیابی به فرصت های برابر بیشتر باشند تحرک اجتماعی بیماران نیز بیشتر خواهد بود. همچنین نوع نگرش اجتماعی به این بیماران نیز بر تحرک اجتماعی آنان اثرگذار خواهد بود. Manuscript profile