داوری یکی از قدیمی ترین شیوه های مورد ر است. امروزه اختلافات تجاری بین المللی از طریق نهاد داوری حل و فصل می گردد. مقاله حاضر با هدف تعیین داوران و حدود اختیارات آنان در داوری تجاری بین المللی نگاشته شده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای اطلاعات جمع آوری گردید. یافته ها نشان داد امروزه دیگر دستیابی به نظام واحد داوری تجاری بین المللی که مورد قبول و پذیرش اکثر کشور های جهان باشد، چندان دور از ذهن به نظر نمی رسد. در این مسیر علاوه بر قوانین نمونه، رویه مورد عمل داوران بین المللی، قواعد بین المللی، نقش بی بدیلی را بازی می کنند. روند رو به رشد کاهش محدودیت اراده در داوری تجاری بین المللی مبتنی بر تجربه و نیازهای واقعی تجارت بین الملل است و باعث شکوفایی و رونق هر چه بیشتر نهاد داوری تجاری بین المللی می گردد. گرایش به آزادی اراده در داوری تجاری بین المللی هرگز به معنای آزادی مطلق اراده نیست و تنها حذف برخی محدودیت ها و قید و بند های غیر ضروری و محتاطانه گذشته را در پی داشته و در عین حال برخی محدودیت های مبنایی را تجویز می نماید .محدودیت هایی مانند محدودیت های مقرر در قوانین داخلی وملی کشورها، محدودیت های مبتنی بر نظم عمومی بویژه نظم عمومی کشور مقر داوری و محدودیت های مبتنی بر تعارض قواعد ملی کشورها با قواعد بین المللی، این محدودیت ها اختیارات داوران را در داور تجاری بین المللی محدود می کند. Manuscript profile