برنج از جمله گیاهانی است که نقش اساسی در تغذیه انسان دارد. برنج در این منطقه همچون بیشتر نقاط دنیا به روش غرقاب کشت می شود. غرقاب نمودن خاک و عملیات گلخرابی بسیاری از پارامترهای خاک را تحت تاثیر قرار داده و باعث تغییرات اساسی در بسیاری از خصوصیات خاک می گردد. به منظور امکان بررسی و مقایسه بهتر نقش کاربری بر روی برخی از این تغییرات، تعداد شش نیمرخ در اراضی تحت کشت برنج، کشت دیم و مرتع که از نظر مواد مادری، اقلیم و توپوگرافی شرایط یکسانی داشتند، حفر گردید. پس از تشریح نیمرخ ها، یک سری از پارامترهای مهم و موثر بر روی کیفیت خاک از جمله بافت، ساختمان،OC ، CCE، pH، CEC و EC مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که کشت برنج به روش غرقابی و عملیات گلخرابی، باعث تغییر بسیاری از خصوصیات خاک شده است. در لایه سطحی اراضی تحت کشت برنج به دلیل رطوبت و دمای مناسب، فرآیندهای خاک سازی شدت یافته و باعث افزایش میزان رس و CEC گردیده است. درصد آهک در همه ی خاک ها با زیاد شدن عمق افزایش یافته و منجر به تشکیل افق کلسیک شده است. میزان اسیدیته لایه سطحی خاک ها به علت افزایش مواد آلی و دی اکسید کربن ناشی از فعالیت میکروبی کاهش یافته است. هدایت الکتریکی در لایه سطحی خاک اراضی تحت کشت برنج نسبت به خاک های تحت کشت دیم و مرتع به دلیل تبخیر بیشتر آب و بجاماندن املاح افزایش یافته است. بنابراین کشت برنج، با ایجاد محدودیت، کاهش عملکرد گیاهانی که در تناوب کشت با این نبات قرار می گیرندرا به دنبال داشته است. Manuscript profile