مدیریت دقیق زیستبومهای خاکی برای اهداف مختلف مستلزم شناخت دقیق و کمی خصوصیات و فرآیندهای آنهـا بـه خصـوص در بخـش خـاک است. هدف تحقیق حاضر با توجه به تاثیر خصوصیات خاک بر پوشش گیاهی پیشبینی درصد پوشش گونه درمنه کوهی از طریق برخی خصوصیات خاک است. نمونهبرداری به روش تصادفی سیستماتیک و با استقرار 5 ترانسکت 100 متری و 10 پلات 4 مترمربعی به فاصله 10 متر از هم روی هـر ترانسـکت انجام شد. درصد تاج پوشش درمنه کوهی در هر پلات اندازهگیری شده و نمونه خاک از عمق -0 15 سانیمتری گرفته شـد . در مجمـوع 50 نمونـه خـاک جمعآوری شده و مورد آزمایش قرار گرفت. کربن آلی، آهک، نیتروژن کل، اسیدیته همراه با درصد رطوبت، درصد رس، درصد سیلت و درصـد شـن خـاک اندازهگیری شدند. تمام دادهها به دو سری شامل سری آزمایش متشکل از 70 درصد دادهها برای انجام تجزیـه و تحلیـل و سـری ارزیـابی متشـکل از 30 درصد دادهها برای ارزیابی مدلهای ساخته شده تقسیم گردید. نتایج نشان داد که رطوبت خاک، درصد سیلت و درصد شـن خـاک بـه عنـوان مهـم تـرین خصوصیات خاک پیشبینی کننده در درصد تاج پوشش درمنه کوهی در منطقه مورد مطالعه میباشند. هم چنین نتایج ارزیابی مدلها نشـان داد کـه مـدل شبکه عصبی مصنوعی RMSE و ME به ترتیب برابر و 0/06 0/25 در مقایسه با مدل رگرسیون خطی چند متغیره با RMSE و ME بـه ترتیـب برابـر و 0/12 0/43 بهتر عمل کرده است. با توجه به RMSE و ME پایینتر مدل شبکه عصبی مصنوعی نسبت به مدل رگرسیون از عملکرد بهتری برخوردار بوده که دلیل این امر در نظر گرفتن روابط غیرخطی بین پدیدهها در روش شبکه عصبی مصنوعی میباشد. Manuscript profile

پیش‌بینی اثر تغییر اقلیم بر پراکنش گونه‌های گیاهی با ارزش، امری ضروری در راستای حفاظت و مدیریت آن‌ها محسوب می‌شود. بادامک (Amygdalus scoparia) یکی از گونه‌های وحشی بادام و بومی ایران است. این مطالعه با هدف پیش‌بینی اثر تغییر اقلیم بر پراکنش جغرافیایی گونه بادامک در استان چهارمحال و بختیاری واقع در منطقه زاگرس مرکزی صورت گرفت. پنج روش مدل‌سازی پراکنش گونه‌ای، شامل مدل خطی تعمیم‌یافته، آنالیز طبقه‌بندی درختی، شبکه عصبی مصنوعی، روش بوستینگ تعمیم‌یافته و جنگل تصادفی در چارچوب روش اجماعی و با استفاده از بسته Biomod در نرم‌افزار R مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج مطالعه نشان داد که همه مدل‌های مورد استفاده در این مطالعه، مقادیر AUC بالاتر از 9/0 و عملکرد عالی دارا بودند. میانگین دمای خشک‌ترین فصل و بارندگی سالانه در حدود 85 درصد تغییرات پراکنش گونه را توجیه ‌نمودند و بیشترین سهم را در تعیین مطلوبیت رویشگاه گونه داشتند. بر اساس نتایج حاصل از اجماع مدل‌ها، 9 درصد (148680 هکتار) از مساحت استان برای گونه بادامک، دارای تناسب رویشگاهی زیاد تعیین شد. مساحت رویشگاه مطلوب گونه در شرایط آب و هوایی حال حاضر و آینده توسط نرم‌افزار ArcGIS محاسبه گردید. تغییرات پراکنش جغرافیایی گونه در سال 2050 تحت سناریوهای اقلیمی 5/4RCP و 5/8RCP نشان داد که وسعت رویشگاه گونه کاهش می‌یابد (به ترتیب 43 و 59 درصد) و در برخی مناطق نیز شاهد بروز مناطق مستعد وقوع گونه خواهیم بود (به ترتیب 135 و 140 درصد). از نتایج این مطالعه می‌توان در برنامه‌ریزی‌های حفاظتی و اصلاحی گونه بادامک استفاده نمود. Manuscript profile

Iran is one of the principal centers of Astragalus genus. Astragalus adscendens is a valuable endemic plant. There is less information about the effect of climate change on Astragalus genus especially A. adscendens. In this study, we used the ensemble modeling based on seven species distribution models to predict the spatial distribution of A. adscendens. The presence of A. adscendens points was recorded from our field surveys in Chaharmahal-va-Bakhtiari province as a semi-arid part of Central Zagros, Iran between 2015 and 2016. The future projections were made for the year 2050 and 2070 with two Representative Concentration Pathways (RCPs) scenarios (4.5 and 8.5). Also, in this approach, species occurrence data (140 points), 19 bioclimatic predictors from HadGEM2-CC (Hadley Centre Global Environmental Model, version two - Carbon Cycle), MRI-CGCM3 (Meteorological Research Institute Coupled Global Climate Model Version three) and three physiographic variables were used. According to the ensemble model, 33.58% of the study area (548678 ha) was suitable for the A. adscendens. This research showed annual precipitation, isothermality, temperature annual range and slope have played the most important role in habitat suitability of this species. The response curves showed that occurrence probability of A. adscendens mostly exists in habitats with annual precipitation from 380 mm to 630 mm, isothermality from 35.7 to 36.8 (dimensionless), temperature annual range from 40.5 to 43°C and slope of 0.1 to 30 degree. The decline of suitable habitats will be 59.3% to 89.7% by 2050 and 2070. In contrast, 18.1% to 56.2% of currently unsuitable habitats can become suitable with climate changes. Evaluations showed that Random Forest was found to be the most reliable model for species prediction. Predicting the potential future changes in suitable habitat for A. adscendens will allow more reliable planning and management of this valuable species for experts. Manuscript profile