مقدمه: اراضی قهوه‌ای به اراضی دارای عملکردهای فرسوده و آلاینده محیط‌زیست گفته می‌شود. توسعه مجدد یکی از بهترین راه‌ها به‌منظور مقابله با اثرات منفی این‌گونه اراضی است. از سویی پیشبرد توسعه مجدد این اراضی بدون نگاه علمی و خردگرایانه امکان‌پذیر نبوده و این خود لزوم تعریف و شناسایی فرآیندی مبتنی بر تجارب سایر کشورها را به وجود می‌آورد. هدف پژوهش: هدف نوشتار حاضر با تمرکز بر نیاز مذکور، تدوین فرآیندی مشتمل بر مراحل اصلی و فرعی برای توسعه مجدد اراضی قهوه‌ای می‌باشد. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است. در این نوشتار ابتدا به شناسایی نمونه‌های مختلف ارائه شده برای توسعه مجدد اراضی قهوه‌ای در میان کشورهای پیشرو پرداخته می‌شود و سپس، مراحل مختلف فرآیندهای ارائه شده با روش تحلیل محتوا مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. یافته‌ها: نتیجه ارزیابی نشان داد که وجه مشترک تمام فرآیندهای ارائه شده چهار مرحله اصلی به نام آغاز، پاکسازی، طراحی و برنامه‌ریزی و اجرا می‌باشد. در زیر مجموعه هر کدام از این مراحل اصلی، تعدادی مراحل فرعی به همراه گام‌های مختص به هر کدام نیز قرار می‌گیرد. این مراحل فرعی با توجه به شرایط خاص هر کشور، شهر و سایت، ضرورت و موضوعیت می‌یابند و به عبارتی از لحاظ اجرایی منعطف هستند. نتیجه: فرآیند توسعه مجدد اراضی قهوه‌ای در ایران با نگاه بالا می‌تواند از وضعیت شعاری و سلیقه‌ای به علمی و خردگرایانه تبدیل شود و در عین حال، مراحل فرعی و غیرثابت فرآیند، برگرفته از شرایط خاص بومی، اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی کشورمان باشد. Manuscript profile

شکاف میان تئوری و عمل، به یکی از چالش های اساسی نظام آموزش برنامه ریزی شهری در دو دهه اخیر جهان تبدیل شده است. تحقیقات دونالد شون[1]، جان فارستر[2]، بنت فلوبرگ[3]، جین هیلیر[4]، ‌هاو و لنگدون[5] و دیگران به واکاوی این شکاف از منظرگاه سیاسی پرداخته و ریشه اصلی آن را نادیده گرفتن زمینه های سیاسی و روابط قدرت از سوی برنامه ریزان تکنیکی می داند. در این مقاله کوشیدیم در ابتدا به الزامات مهارتی مورد توجه نظریه های فوق در برنامه ریزی پرداخته و سپس با رویکردی توصیفی-تحلیلی رهیافت های جدید آموزش برنامه ریزی در دانشگاه های مطرح جهان را مورد بررسی قرار دهیم و در مرحله نهایی راهکارهای توسعه مهارت های جدید در سرفصل های آموزش کارشناسی ارشد کشورمان ارائه گردد. به منظور دستیابی به این اهداف داده های مورد نیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه و مصاحبه ساختاریافته با حرفه مندان و اساتید دانشگاهی جمع آوری شده و تحلیل داده ها با روش کمی و با استفاده از آزمون کروسکال ولیس[6] صورت گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد آموختن مهارت های نرم چون مذاکره، میانجی گری، مدیریت تعارضات و تسهیل گری علاوه بر مهارت های سخت یا تکنیک های برنامه ریزی می تواند به کاهش این شکاف کمک نماید.1John Forester2 Bent Flyvbjerg3 Jean Hillier4 Howe and Langdon5 Kruskal Wallis test Manuscript profile