مقدمه: شرکت‌های داروسازی به عنوان شرکت‌هایی راهبردی با ماهیت رقابت‌پذیری از سهمی قابل توجه در مزیت رقابتی کشور برخوردار هستند. بنابراین مسئله رقابت‌پذیری در چنین شرکت‌هایی در عصر حاضر به موضوعی مهم و چالشی تبدیل شده است. در محیط‌های پیچیده رقابتی، تنها سازمان‌هایی می‌توانند به رقابت‌پذیری خود ادامه دهند که عملکرد خود را در توانمندی‌های نوآوری فناورانه تقویت نمایند. توانمندی‌های نوآوری فناورانه نیز از داده‌ها و اطلاعات جدید و بروز در حوزه فناوری بهره می‌برد که خود نیازمند هوشمندی فناوری می‌باشد. از این‌رو در این پژوهش به دنبال ارزیابی اثرات هوشمندی فناوری بر کارایی توانمندی‌های نوآوری فناورانه و رقابت‌پذیری شرکت‌های داروسازی می‌باشیم. روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نوع توصیفی- تحلیلی است و برای جمع‌آوری اطلاعات از روش کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شده است. داده‌های این پژوهش از 55 شرکت فعال در صنعت داروسازی استخراج گردیده و به کمک روش تحلیل پوششی داده‌های شبکه‌ای به تجزیه و تحلیل آنها پرداخته شده و کارایی شرکت‌های مورد نظر، با و بدون هوشمندی فناوری ارزیابی شده است. یافته‌ها: در این پژوهش مشخص شد که بکارگیری هوشمندی فناوری بر کارایی توانمندی‌های نوآوری فناورانه و رقابت‌پذیری این شرکت‌ها تأثیری مثبت داشته و در اغلب موارد کارایی آن‌ها را را افزایش داده است. این پژوهش نشان داد که قبل از بکارگیری هوشمندی فناوری، تنها 54/34 درصد از شرکت‌ها تحت بررسی نمره کارآیی کامل را کسب کردند. نتیجه‌گیری: رویکرد این پژوهش، بررسی نقش هوشمندی فناوری بود که مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهند که این نقش معنادار بوده و نقش مؤثر هوشمندی فناوری بر کارایی توانمندی‌های نوآوری فناورانه و رقابت‌پذیری را به اثبات می‌رساند. Manuscript profile

مدل تحلیل پوششی داده های سنتی به واحد تصمیم گیرنده (DMU) اجازه می دهد، مطلوب ترین وزن ها را برای ارزیابی مقدار کارایی استفاده کند. این نوع ارزیابی با بیشترین انعطاف پذیری ممکن است از رتبه بندی کامل DMU ها جلوگیری کند و نتایج ارزیابی برای DMU ها غیر قابل قبول باشد. برای حل این مشکل در تحلیل پوششی داده ها یک روش وزن مشترک بر پایه مفهوم از درجه رضایت DMU ها معرفی گردیده است. همچنین برای حل مدل وزن مشترک بر پایه مفهوم درجه رضایت، از آنجایی که مدل بکاربرده شده در این تحقیق یک مدل غیرخطی است، یک الگوریتم ارائه شده است. در این مقاله به ارزیابی کارایی شرکت های تولیدی فعال در بورس اوراق بهادار تهران خواهیم پرداخت. کارایی وزن مشترک بر پایه مفهوم از درجه رضایت را برای شرکت های تولیدی بورس اوراق بهادار تهران برای سال های 1394 و 1395 را محاسبه نموده ایم. نتایج نشان می دهد که این روش بدون هیچ تداخلی شرکت ها را در طی این دو سال رتبه بندی خواهد نمود. Manuscript profile

هدف این مقاله، ارزیابی کارایی فنی شرکت های بورسی صنعت داروسازی، در سال 1400 است. بدین منظور، مدل ترکیبی تحلیل پوششی داده‌های شبکه دو مرحله ای با وجود شاخص-های نیمه مثبت و منفی و با درنظر گرفتن همزمان فرآیند تولید(تحلیل بنیادی) در مرحله اول و فرآیند تولید مالی(تحلیل تکنیکال) در مرحله دوم بررسی شد. همچنین، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی برای تعیین اوزان مراحل اول و دوم مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد: فرآیند تولید(تحلیل بنیادی) در تعریف کارایی کلی یک شرکت در بازار سهام مهم تر است؛ در مرحله اول، 33 درصد و در مرحله دوم، 25 درصد شرکت های صنعت داروسازی کارایی کامل یک را کسب نمودند؛ با توجه به کارایی یک 13 درصد شرکت های صنعت مورد مطالعه در هر دو مرحله اول و دوم، مقدار کارایی کل شرکت های مذکور نیز کامل و برابر یک شد؛ این شرکت ها عبارتند از داروسازی تولید دارو، داروسازی اکسیر و دارویی و بهداشتی لقمان؛ کمترین میزان کارایی کل نیز متعلق به گروه دارویی سبحان است؛ بطورکلی، 88 درصد از شرکت های صنعت مورد مطالعه، کارایی بالاتر از 0.5 دارند. Manuscript profile