پسته با ارزش اقتصادی بسیار بالا نقش ویژه­ای در صادرات غیر نفتی ایران دارد و شناسایی مناطق مستعد کشت آن در سطح کشور، زمینه را برای برنامه­ریزی­های لازم در مورد آن فراهم خواهد کرد. از آنجایی­که هر یک از محصولات کشاورزی، شرایط اقلیمی و محیطی خاصی را می­طلبد، لذا کارشناسان، توجه ویژه­ای به آمایش سرزمین داشته و بر پایه مدل­های اکولوژیکی- سرزمینی، منابع زمین را با روش­های مناسب؛ شناسایی، ارزیابی و به منظور اهداف خاصی، قابلیت­سنجی می­نمایند. هدف از این تحقیق، شناسایی پتانسیل توان اکولوژیکی مناطق کشت پسته در شهرستان دامغان می­باشد که در این راستا، با در نظر گرفتن نیازهای اکولوژیک پسته، شاخص­های  توپوگرافی (ارتفاع، شیب)، زمین­شناسی، بارش، رطوبت نسبی و دما، تهیه و مورد استفاده و تحلیل قرار گرفته است و سپس با استفاده از روش­های تصمیم­گیری چند معیاره (MCDM) مبتنی بر روش ویکور و به کمک محیط نرم­افزاری ArcGIS مدل­سازی و تحلیل فضایی اطلاعات صورت گرفته و بر اساس آن اراضی شهرستان دامغان از نظر قابلیت کشت پسته، ارزیابی و طبقه­بندی شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده کارایی روش ویکور در سنجش قابلیت اراضی برای کشت پسته بوده و بر اساس آن شهرستان دامغان به پنج بخش بسیار مناسب، مناسب، متوسط، ضعیف و نامناسب تقسیم شده است. اراضی بسیار مناسب و مناسب، بر روی هم 96/68 درصد و اراضی متوسط، 76/21 درصد که بر روی هم، این اراضی، عمدتاً در دهستان­های قهاب رستاق، قهاب صرصر، حومه و دامنکوه قرار دارند و اراضی ضعیف و نامناسب، 24/9 درصد از مساحت شهرستان را به خود اختصاص داده است که عمدتاً در دهستان­های رودبار، تویه دروار و نوارهای بسیار باریکی از دهستان­های دامنکوه و حومه را به خود اختصاص داده است. Manuscript profile

      بررسی پژوهش‌های مختلف نشان می‌دهد؛ موضوع مهاجرت به ویژه مهاجرت از روستا به شهر و توسعه‌پایدار روستایی به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته، اما مهاجرپذیری روستاها و ارتباط آن با مباحث پایداری خصوصاً پایداری اجتماعی، کمتر مورد توجه پژوهشگران بوده است. هدف از این تحقیق بررسی نقش مهاجرپذیری روستاهای پیرامون کلان‌شهری در پایداری یا ناپایداری اجتماعی این روستاها می‌باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی– تحلیلی با تأکید بر پیمایش میدانی و تکمیل پرسشنامه محقق ساخته بوده و جامعه آماری شامل 92 روستایی است که طی چند دهه گذشته در منطقه کلانشهری تهران مهاجر‌پذیری را تجربه کرده‌اند و نمونه آماری شامل 18 روستا بر اساس معیارهای، نرخ رشد بالای سه درصد، روستاهای بالای 50 خانوار، موقعیت طبیعی (کوهستانی و دشتی) و فاصله از کلانشهر تهران انتخاب شد. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار آماریSPSS  تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد؛ سطح تحصیلات نسبتاً پایین، جوانی جمعیت، اشتغال غالب در بخش‌های غیررسمی و نسبت بالای اجاره‌نشینی در بین ساکنین مهاجر، در روستاهای مهاجرپذیر، ناپایداری‌اجتماعی روستاهای پیرامون کلانشهری تهران را به تصویر می‌کشد. بعد از محاسبه‌آماره‌ها و با مبنا قراردادن طبقه‌بندی پرسکات آلن، روستاهای مهاجرپذیر پیرامون کلانشهر تهران، از نظر پایداری‌اجتماعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. وضعیت سطوح پایداری روستاها مورد مطالعه؛ 22 درصد دارای پایداری ‌خوب، 16 درصد پایداری متوسط، 27 درصد پایداری ضعیف و 11 درصد دارای ناپایداری هستند. بنابراین؛ قریب به 55 درصد از روستاهای مورد بررسی در بعد اجتماعی از حد متوسط به سمت ناپایداری گرایش دارد. همچنین با توجه به جدول پرسکات آلن وضعیت پایداری شاخص‌های توسعه‌پایدار اجتماعی در شاخص‌های امنیت ‌اجتماعی، همبستگی ‌اجتماعی و تعلق مکانی قابل قبول و یا تقریباً پایدار بوده و مسائل ‌اجتماعی و عدالت ‌اجتماعی در وضعیت خوب یا پایدار و شاخص‌های مشارکت‌ اجتماعی و اعتماد اجتماعی در وضعیت بد یا ناپایدار واقع شده‌اند. Manuscript profile