زمینه وهدف : یکی از مهمترین قسمتهای تصفیه خانه ها، مخازن رسوبگذار موجود در آنهاست که نقش مهمی را در تصفیه فاضلاب بر عهده دارد. با توجه به این موضوع، درک صحیح از رفتار مخارن رسوبگذار جهت طراحی و عملکرد مخارن امری ضروری است. بنابراین دور از تصور نیست که مهندسان به فکر طراحی هرچه بهتر مخازن جدید و بهبود کارایی آنها هستند. جهت نیل به این اهداف، روش های مختلفی پیشنهاد شده است، که در میان آنها بهبود کارایی مخازن از طریق تغییر هندسه در مخزن نه تنها حائز اهمیت بوده بلکه جزء روش های اقتصادی بوده و نظر مهندسان را از جنبه های مختلف به خود جلب کرده است. هدف از پژوهش بررسی تأثیر تعداد ورودی های جریان بر راندمان هیدرولیکی در حوضچه های مستطیلی شکل رسوبگذار در تصفیه خانه فاضلاب بررسی تأثیر موقعیت و فاصله ورودی های جریان بر بازده هیدرولیکی در حوضچه های مستطیلی شکل رسوبگذار در تصفیه خانه فاضلاب استروش بررسی : مدل مورد مطالعه از روی تصفیه خانه موجود فاضلاب در تهران برداشته شده است. در مقاله پایه ورودی های مختلف جریان به حوضچه ترسیب تحلیل و با مقایسه راندمان ورودی های مختلف ورودی مشخصی به عنوان پیشنهاد ارائه شده است. در پژوهش حاضر از همان ورودی و مخزن استفاده شده است و با اضافه نمودن پارامتر رسوب به عنوان پارامتر جدید ، هیدرولیک و مشخصات جریان و رسوبگذاری در مخزن یاد شده مشخص شده است. مدل مورد مطالعه مخزن مستطیلی شکل با ابعاد 60 متر طول ، 7/13 متر عرض و 4/4 ارتفاع می باشد. به منظور مشاهده شیوه پخش مواد جامد معلق در طول فرآیند ته نشینی ، آب موجود در مخزن در شروع فرآیند بدون رسوب (زلال) می باشد و سپس با ورود فاضلاب حاوی مواد جامد معلق ، می توان شیوه انتشار مواد معلق و سپس ته نشینی مواد جامد را به صورت کامل مشاهده نمود. در مدل موجود در نقاط ورودی ، فواصل 10 ، 20 و ... تا 60 (سرریز خروجی) با ایجاد سنسورهای مجازی اندازه گیری پارامترهای جریان استفاده گردید تا نمودارهای مقایسه ای تولید و تحلیل گردند.این تحقیق در خرداد ماه سال 1400 انجام شده است.یافته ها: یافته ها بیانگر آن است که زمان تحلیل مطابق با زمان ماند آیین نامه 6500 ثانیه می باشد که در محدوده حدود 800 تا 1000 ثانیه از تحلیل(16 دقیقه) شرایط جریان و حرکت رسوبات به تعادل رسیده و تا انتهای زمان ماند ثابت می باشدبحث و نتیجه گیری : نتایج نشان می دهد که بیشترین انرژی آشفتگی در محل سرریز خروجی با فاصله 10 متری از ورودی می باشد که دلیل آن جریان گردابی و چرخشی در این محدوده است. با حرکت به سمت پایین دست جریان آشفتگی کاهش یافته و در نقطه 10 متری از خروجی نزدیک به صفر می باشد که نشان دهنده عملکرد درست مخزن است. Manuscript profile

زمینه و هدف: تخمین میزان رسوب به وسیله رودخانه یکی از مسائلی هست که مورد توجه محققان بسیاری از گذشته تاکنون قرار گرفته است. کاهش ظرفیت مخزن سد به وسیله رسوبات، اثرات مختلفی بر روی بخشهای مختلف گذاشته و سبب اثرات نامطلوب در حقابه هایی می شود که در بدو امر مورد توافق قرار گرفته اند که عواقب اقتصادی و خاص خود را خواهد دارد. هدف از این تحقیق بررسی میزان رسوب رودخانه با توجه به الگوریتم های شبکه عصبی و با استفاده از فرمول های تجربی موجود و همچنین روش های جدید موسوم به جعبه ی سیاه می باشد. روش و بررسی: به منظور تخمین میزان رسوب از اطلاعات دبی سال های 1349 تا 1390 مربوط به رودخانه زاینده رود در ایستگاه اسکندری که یکی از ایستگاههای اندازه گیری های هیدرولوژیکی میباشد استفاده شده است. بدین منظور از دبی آب به عنوان ورودی و دبی رسوب به عنوان خروجی استفاده شده است. یافته ها: از نتایج به دست آمده، این گونه استنباط می شود که شبکه RBF به دلیل داشتن خطای کمتر در مرحله آزمون دارای عملکرد بهتری است، اما با در نظر گرفتن سایر پارامترها و همچنین میزان خطا در مرحله ی TRAIN به نظر می رسد شبکه MLP دارای عملکرد بهتری است. بحث و نتیجه گیری: در نهایت بعد از مدل سازی با استفاده از شبکه های عصبی و رابطه انیشتین و منحنی سنجه رسوب، این نتیجه بدست آمده است که برای تخمین میزان رسوب می توان به شبکه های عصبی اعتماد بیشتری داشت. Manuscript profile

زمینه و هدف : باران یکی از مهم¬ترین پارامترهایی است که در سیکل هیدرولوژی دخالت دارد. درصد زیادی از حجم بارندگی در مناطق مختلف تحت تاثیر عواملی چون تشکیلات و ساختار زمین شناسی، پوشش گیاهی، شیب زمین و شکل حوضه به رواناب سطحی تبدیل می¬شود. سیلاب نیز نتیجه رواناب ناشی از بارندگی¬های شدید با ذوب ناگهانی برف است. در حوضه¬های آبریز، اندازه-گیری تمام کمیت¬های مورد نیاز برای تحلیل رواناب میسر نمی¬باشد لذا انتخاب مدلی که بتواند در عین سادگی ساختار و با استفاده از حداقل عوامل، رواناب حاصل از بارندگی را به¬طور قابل¬قبولی پیش¬بینی کند امری ضروری به¬نظر می‌رسد. روش بررسی: در این مطالعه با استفاده از شبیه¬سازی تبدیلات بارش به سیلاب در یک دوره طولانی¬مدت آماری حدوداً 20 ساله بین بازه زمانی 23 ژانویه 2000 تا 23 سپتامبر 2021 میلادی در حوضه آبریز آستانه-کوچصفهان با نرم¬افزار HEC-HMS، از اهداف اساسی اثر انتخاب نوع هیدروگراف¬های تبدیل جریان، بر مقدار خطای محاسباتی بر¬آورد سیلاب بررسی شد. با تحلیل نتایج مشخص شد که هر یک از روش¬های تبدیل جریانات سطحی تحت¬عناوین شناخته¬شده و پر¬کاربرد SCS ,Clarck ,Synder دارای محدودیت¬ها، ضعف¬ها و قوت¬هایی می¬باشند. روش SCS به¬عنوان شناخته¬شده¬ترین روش، با توجه به محدودیت کمتر آن در مدل¬های با مقیاس متعارف محلی در حدود حوضه¬های آبریز درجه سوم، نشان داد که خطای حاصل از آن، کمتر از موارد دیگر بوده است یافته¬ها¬: در این مطالعه بر خلاف روش SCS که در آن به رقم خطا به¬صورت تابع نش به مقدار 540/0 و RMSE به مقدار 7/0 و هم¬چنین درصد انحراف با رقم 01/28 اشاره شده، برای روش کلارک تابع نش به مقدار 533/0 و RMSE به مقدار 7/0 و هم¬چنین درصد انحراف با رقم 71/29 می¬باشد. هم¬چنین در روش اشنایدر نیز تابع نش به مقدار 477/0 و RMSE به مقدار 7/0 و هم¬چنین درصد انحراف با رقم 25/34 می¬باشد. بحث و نتیجه گیری: محاسبات از نظر خطا¬سنجی موید آن است که یکی از بهترین ملاک¬های مشاهده اختلاف نمی¬تواند RMSE باشد. با انجام مرحله صحت¬سنجی، مقدار خطای اولیه بر روی مجموعه به¬صورت معنا¬داری کاسته شد. این مقدار در طول دروه بلند مدت 20 ساله برای تابع نش به رقم 595/0 رسید. درستی مدل در مرحله واسنجی برای کاهش خطا، تایید همین مطلب است که لزوماً انتخاب یک نوع از هیدروگراف برای محدوده نمی¬تواند به کاهش عمده خطای شبیه¬سازی منجر شود. با این حال نوع هیدروگراف تبدیل اختیار کرده، بر کاهش خطا در مرحله واسنجی تا حد چشم¬گیری موثر است. Manuscript profile

در این مقاله، ابتدا سه طرح اختلاط از بتن قلیافعال ساخته شد که به ترتیب حاوی 92، 96 و 100 درصد سرباره کوره آهنگدازی و 8، 4 و 0 درصد نانوسیلیس بودند. پس از انجام آزمون مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته و انتخاب یک طرح به عنوان طرح بهینه به لحاظ برتری خواص مکانیکی، با افزودن 1 و 2 درصد الیاف پلی اولفین به طرح بهینه، دو طرح دیگر از بتن قلیافعال ساخته شد. تمام نمونه های بتنی تحت آزمون های مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته، XRF و SEM، قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمون های این پژوهش نشان از برتری در خواص مکانیکی و ریزساختاری بتن قلیافعال نسبت به بتن معمولی را در تمام سنین عمل آوری داشت. در سن عمل آوری 90 روزه (به عنوان بهترین سن در عملکرد با توجه پیشرفت فرایند شیمیایی)، پیرو آزمون مقاومت فشاری کمترین (94/49 مگاپاسکال) و بیشترین (36/66 مگاپاسکال) مقدار مقاومت فشاری به ترتیب برای طرح 1 شامل بتن معمولی و طرح 4 شامل بتن قلیافعال حاوی 8 درصد نانوسیلیس کسب گردید. در همین سن عمل آوری، کمترین (44/32 گیگاپاسکال) و بیشترین (51/42 گیگاپاسکال) مقدار مدول الاستیسیته بتن به ترتیب در طرح 1 و 6 شامل بتن قلیافعال حاوی 8 درصد نانوسیلیس و 2 درصد الیاف پلی اولفین، به دست آمد. در این سن، افزودن 8 درصد نانوسیلیس و 2 درصد الیاف در بتن قلیافعال طرح 6 موجب افت 49/22 درصدی در مقاومت فشاری و بهبود 05/7 درصدی در مدول الاستیسیته گردید. Manuscript profile

در این مقاله، 3 طرح اختلاط از بتن ژئوپلیمری حاوی 92، 96 و 100 درصد سرباره کوره آهنگدازی، به ترتیب شامل 8، 4 و 0 درصد نانوسیلیس ساخته شد. پس از انجام آزمون مقاومت فشاری و انتخاب یک طرح از این سه طرح، بعنوان طرح بهینه به لحاظ برتری خواص مکانیکی، با افزودن 1 و 2 درصد الیاف پلی الفین به طرح بهینه، دو طرح دیگر از بتن ژئوپلیمری ساخته شد. نمونه های بتنی تحت آزمون های مقاومت فشاری در 7، 28 و90 روز عمل آوری، XRF در 7 روز عمل آوری و SEM در90 روز عمل آوری، قرار گرفتند. نتایج حاصله ضمن ارزیابی با یکدیگر، با نتایج حاصل از یک طرح اختلاط ساخته شده از بتن معمولی حاوی سیمان پرتلند، مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمون های این پژوهش نشان از برتری در خواص مکانیکی و ریزساختاری بتن ژئوپلیمری نسبت به بتن معمولی در تمام سنین عمل آوری داشت. در سن عمل آوری90 روزه بعنوان بهترین سن به لحاظ عملکرد، کمترین 4/62 مگاپاسکال و بیشترین 9/82 مگاپاسکال مقدار مقاومت فشاری به ترتیب در طرح 1 و 4 بدست آمد. در این سن، افزودن تا 8 درصد نانوسیلیس در بتن ژئوپلیمری موجب بهبود مقاومت فشاری تا میزان 9/21 درصد و افزودن تا 2 درصد الیاف موجب افت مقاومت فشاری تا میزان 5/22 درصد در این نوع از بتن گردید. نتایج حاصل از آزمون های XRF و SEM ضمن همپوشانی با یکدیگر، در هماهنگی با نتایج حاصل از آزمون مقاومت فشاری قرار داشتند. Manuscript profile

In the current study, granulated blast furnace slag (GBFS) based geopolymer concrete (GPC) was used with 0-2% polyolefin fibers (POFs) and 0-8% Nano silica (NS) to improve its structure. After curing the specimens under dry conditions at a temperature of 60 °C in an oven, they were subjected to Modulus of elasticity and Ultrasonic Pulse Velocity (UPV) tests to evaluate their mechanical properties, as well as Capillary absorption test to assess their durability. all tests were performed at 7 and 90 days of age at ambient temperature (20 ℃). The addition of NS enhanced the whole properties of the GBFS based GPC. Increasing the curing age improved the results of all tests. The results of all tests in GPC showed the superiority of the results over conventional concrete. At 28 days of curing age, the addition of up to 8% NS to the GPC composition improved the modulus of elasticity test results by 14.7%, UPV by 84.88% and capillary water uptake by 64.38%. Addition of up to 2% of POFs to the GPC composition improved the modulus of elasticity by up to 7.21%, capillary water uptake by up to 22.97% and decreased UPV by up to 8.77%. In the following, by conducting the SEM test, a microstructure investigation was carried out on the concrete samples. In addition to their overlapping with each other, the results indicate the GPC superiority over the regular concrete. Besides, it demonstrated the positive influence of NS addition on the concert microstructure. Manuscript profile

Numerical Investigation of the Effect of Concrete Injection on the Concrete Joints of the Arched Dam, Under the Applied StressesAbstract Investigating the safety of dams is of great importance given their critical role in the industry and economy of countries and the catastrophic consequences of their failure. Hence, the present paper examines the impact of incomplete contraction joint injection in the Karun 4 double-curvature arch dam as a case study. In this article, the Abaqus 6.12 finite element software was used to model and analyze 3 numerical models of the Karun 4 dam. These models consist of a linear, integrated, and homogeneous model and two nonlinear models considering the nonlinear behavior resulting from two different types of common contraction joints in the dam's body. The results indicated that a lack of injection led to a significant increase in the maximum principal stresses (MPa) at the upstream section of the dam, such that a large part of this section, which originally worked under compression, is now under tension. The tensile stresses at the upstream abutment and the downstream crest also increased. Moreover, a lack of injection considerably increased the vertical compressive stresses between the contact surfaces (µ). These stresses were increased almost twofold near the injection stop level such that the stresses between monolith zero and one increased from a maximum of 5.13 under complete injection to 11.3. According to the results, with an increase in the joint thickness under the absence of joint injection, considerable amounts (of stress) are added to the maximum principal stresses, minimum principal stresses, dam displacement, and the vertical compressive force between the contact surfaces. Manuscript profile