هدف: ویژگی‌های شخصیت مرزی می‌تواند مشکلات متعدی در مسیر زندگی افراد واجد این ویژگی‌ها ایجاد کند. بر همین اساس، این پژوهش با هدف طراحی الگوی آسیب‌شناختی و درمان یکپارچه‌نگر و تعیین اثربخشی آن بر بی‌ثباتی هیجانی در افراد مرزی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از زمره پژوهش‌های آمیخته (کیفی و کمی) است. در مرحله کیفی از روش تحلیل مضمون به شیوه براون و کلارک (2006) استفاده شد. بافت پژوهش در بخش کیفی، متون مربوط به آسیب‌های افراد مرزی، حجم نمونه 25 متن مرجع بود که به شیوه هدفمند انتخاب شدند. در همین مرحله، پس از استخراج طیف آسیب‌ها، با استفاده از 6 نفرگروه متمرکز تخصصی، درمان‌های مورد نیاز برای طیف آسیب‌ها تعیین و بسته درمان یکپارچه نگر با ضریب توافق برابر با 94/0 طراحی گردید. در مرحله کمی از روش نیمه‌تجربی دو گروهی با سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری استفاده شد. در این مرحله از میان 70 فرد مرزی،30 نفر به‌صورت هدفمند مبتنی بر ملاک‌های ورود انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (15 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. گروه درمان یکپارچه‌نگر به‌مدت 15 جلسه، تحت درمان قرار‌گرفتند و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت ننمود. از مقیاس بی‌ثباتی هیجانی در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. داده‌ها در بخش کیفی از طریق تحلیل مضمون و در بخش کمی با استفاده از آزمون خی-دو، تحلیل واریانس اندازه‌های تکرار شده و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار اس پی اس اس، نسخه 24 تحلیل گردید. یافته‌ها: یافته‌های بخش کیفی برای طراحی درمان یکپارچه‌نگر، حاکی از پنج دسته آسیب شامل آسیب‌پذیری هیجانی و رفتاری، آسیب‌پذیری ادراکی و شناختی، آسیب‌پذیری هویتی، آسیب‌پذیری اجتماعی و آسیب‌پذیری جسمی در میان افراد مرزی بود. در بخش کمی نتایج تحلیل واریانس اندازه‌های تکرار شده نشان داد که بین در‌مان یکپارچه‌نگر با گروه کنترل در بی‌ثباتی هیجانی در پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود ندارد (205/0=P). اما در مرحله پیگیری به طور معناداری موجب کاهش بی‌ثباتی هیجانی گردید (001/0>P). نتیجه‌گیری: با توجه به طیف آسیب‌های پنجگانه یکپارچه افراد دارای ویژگی‌های شخصیت مرزی، درمان یکپارچه‌نگر را می توان به عنوان یک رویکرد درمانی برای بی‌ثباتی هیجانی افراد مرزی مد نظر قرار داد. Manuscript profile

So far, many studies have been done on the performance of conventional chemical stabilizers such as cement, lime, fly ash or other chemical additives. However, very limited researches were conducted on the mechanical behavior of cement-stabilized soil with fiber inclusion. Fiber-reinforcement of a stabilized soil offers new opportunities to improve ductility and strength characteristics of weak soils. The main objective of this research is considering the effects of curing time, initial moisture content, polypropylene fiber (PPF) or basalt fiber (BF) with or without addition of cement on the Unconfined Compressive Strength (UCS) of the clay soil. Different ratios of PPF or BF and/or cement were added to the soil to identify their influences on the UCS. The study finds that adding cement, PPF or BF to soil causes a remarkable increase in the strength. The strength of the PPF-reinforced specimens was observed significantly more than that of BF-reinforced ones. The strength of specimens increases gradually as the initial moisture content decreases and the cement content or curing time increases. However, the axial strain at failure for cement-stabilized specimens decreased with increasing cement content or curing time. Furthermore, it is concluded that the increase in UCS of combined PPF or BF and cement inclusions is more than the increase caused by each of them, individually. Manuscript profile